Bula, Tony en Junior
Door: Friet en Chocola
Blijf op de hoogte en volg Marc en Ilse
18 Juli 2009 | Peru, Arequipa
Het heeft een tijdje geduurd sinds ons laatste bericht, maar we zijn de laatste tijd nogal in de ban van Ilse d´r bulten… We willen jullie graag voorstellen aan Bula, Tony en Junior, de veroorzakers van de bulten en tevens wormachtige-larven die het hoofd van Ilse de afgelopen 2 maanden als hun huis hebben beschouwd...
Drie dikke, krioelende, weefsel-etende beesten van ruim een centimeter lang en een halve centimeter dik en hoog! Een aantal dagen geleden tijdens de normale ochtendroutine van Marc om Ilse d´r bulten te controleren bleek er plots 1 bult minder te zijn en vonden we een dikke larve langs het bed (Bula, ons eerste ´hoofd´dier). Die dag toch nog op een tour meegegaan, al hebben we van walging niet al teveel gegeten... We hebben Bula meegenomen naar de volgende stad (Arequipa) waar we een dag later toch heen zouden gaan. Hier zit een kliniek, opgericht en bestuurd door een Nederlandse die met alle opbrengsten van de kliniek en giften Peruaanse kinderen medische zorg biedt die het niet kunnen betalen. We hadden een fijne Peruaanse arts (Jorge, oftewel 'just call me George' ) die helemaal enthousiast werd toen hij Bula zag en nog enthousiaster werd toen hij wist dat er nog twee in mijn hoofd zaten. Hij heeft Bula meegenomen naar de universiteit en de dag erna zou hij weten wat voor hoofddieren het zijn en belangrijker: hoe ze eruit moeten!! Ondertussen had Jan/spap al iets op internet gevonden waardoor we wisten wat voor beesten er in mijn hoofd krioelden... Het is de (rapaparapapa): Dermatobia Hominis, ook bekend als mensenhorzel en botfly!! Hij komt in Centraal Amerika (die verdomde Mexicanen ook met hun griep en wormen), Afrika en Azie voor. Een vrij groot gedeelte van de wereld, maar toch heb je meer kans om de loterij te winnen dan om deze larf als ongenode gast te krijgen.... Wat een geluk heeft Ilse toch!!! De volgende keer gaan we toch voor de loterij!
De dag erna terug gegaan naar dr. George en hij wist inderdaad hoe ze eruit moesten! Met een halve pot vaseline (kan uit ervaring vertellen dat het erg lastig is om dit weer uit het haar gewassen te krijgen) heeft dr. George de luchtgaten van Tony (vernoemd naar eigenlijk een best aardige Amerikaan waar we een keer pizza mee hebben gegeten; het enige wat hij gedaan heeft om deze twijfelachtige eer toebedeeld te hebben gekregen, is dat hij groot is en larf-Tony is de grootste) en Junior (de kleinste van de drie) dichtgesmeerd zodat ze hun kop naar buiten steken om lucht te happen. Op dat moment is het de rol van dr. George om hem te grijpen en eruit te trekken. Klinkt makkelijk en pijnloos, maar dat viel een beetje tegen. Tony stak braaf zijn kop naar buiten, maar stak ook zijn stekels uit toen hij gepakt werd waardoor hij nog niet zo makkelijk uit zijn huis te halen was (net zo'n kraker die zich vastketent) En de diameter van zijn huisdeur was ook iets kleiner dan de diameter van zijn lichaam... Na veel gedraai, en getrek (Tony een centimeter of drie langer) heeft Ilse haar eerste bevalling gehad! Het gat waar Junior uit moest, was écht te klein om hem uit te krijgen dus inknippen was onvermijdelijk... :D Twee spuiten (er zijn natuurlijk geen weëen om de pijn op te vangen), een sneetje, iets minder haar (uitgerekend precies op een weerborstel) en een hechting verder en Tony en Junior waren klaar om Bula te volgen op sterk water!! We mochten ze nog meenemen als souvenir, maar toen we merkten hoe blij dr. George ermee was hebben we ze geschonken aan de wetenschap...
De bulten in Ilse's hals zijn ook aan het verdwijnen, dus gelukkig hebben we de foto's nog!! We zullen ze niet op de site zetten, maar voor de liefhebbers hebben we een mooie en vrij ranzige selectie... Of je kunt Googlen en op YouTube kijken: geeft ook erg leuke resultaten! :D
Maar goed, we zijn toch blij dat ze inmiddels weg zijn, want ondanks dat we er nou wel mee kunnen lachen (en nog steeds een beetje walgen) hebben ze toch veel pijn gedaan (ze eten weefsel en zitten te krioelen tussen zenuwuiteinden) en ons twee maanden bezig gehouden.. En daarnaast is Peru een te mooi land om het alleen maar over Ilse d´r hoofdvriendjes te hebben.... :D
Terug naar half juni toen we landden in Lima en meteen genoten van het perfecte koele weer! Geen zweetsnorren, na een douche minstens een paar uur droog blijven ipv 5 minuten en heerlijk rond lopen in spijkerbroek en een jas... Na 4 maanden echt een verademing. Na een paar dagen site-seeing in Lima (van wat wij gezien hebben een opmerkelijke schone stad) zijn we de Andes in gegaan naar Huaraz. Prachtige omgeving met de stad in een vallei waarbij de rechtse bergketen besneeuwde toppen heeft en de linker kant niet, heel apart! (toepasselijk Cordillera Blanca en Negra) Wel merkten we dat we op hoogte zaten, zeker toen we een prachtige trek naar de Laguna 69 hebben gemaakt, een bergmeer op 4600m hoogte (net iets minder dan de top van de Mont Blanc). Begonnen op 3900m en in 8km naar boven gelopen waarbij de lucht met elke stap ijler werd. Een foto maken is voor Ilse een goed excuus om even te stoppen, dus kun je nagaan hoe vaak we gestopt zijn als we 250 foto´s hebben... :D Maar zeker de moeite waard en de weg naar beneden ging gelukkig een stuk beter (op de uitglijer van Ilse na, met als resultaat een kapotte knie en broek)... Vanuit Huaraz zijn we onder andere ook naar een dorp geweest dat tijdens de gigantische aardbeving van 1970 compleet weggevaagd is door een aardverschuiving. Heel indrukwekkend om te weten dat je op een begraven dorp van 17.000 inwoners loopt.
Vervolgens zijn we met verschillende bussen via Trujillo (aan de kust) naar Cajamarca (weer in de hooglanden) geweest, wat best leuke plaatsen zijn. In Trujillo de ruïnes van Chan Chan bezocht en ons verbaasd over de hosteleigenaresse die de receptie/het hostel voor uren in handen liet van een andere gast die net gearriveerd was (deze Deen heeft zelfs nog een nieuwe gast ingecheckt..)! In Cajamarca hebben we in de Baños del Inca gebadderd, dat is een soort openbare hotsprings/badplaats en gezien de kou was het erg lekker om een écht warm bad te nemen! Ook met een tour naar de ruïnes van CumbeMayo gegaan; wel een beetje 'Follow-The-Guide'-idee maar gelegen in een prachtig natuurgebied.
Daarna met een nachtbus van 16 uur weer terug naar Lima... De afstanden zijn hier megagroot, dat zijn we in ons kikkerlandje echt niet gewend! De kleinste stukjes zijn vaak al een uur of 6-7 rijden in bussen met soms achterlijke sjoofs die een misselijkmakende rijstijl hebben, over half-bestaande bergweggetjes, foute Spaans nagesynchroniseerde films en natuurlijk ook nog af en toe jankende kinderen en stinkzwetende Peruanen. Vaak hebben ze dan wel weer WC´s, maar ja, hier mag je alleen maar op plassen en ga dat maar eens proberen terwijl je van links naar rechts door de WC geschud wordt en onvermijdelijke Peruaanse diarree hebt! :-(
Vanuit Lima zijn we met de trein via een geweldig mooie route (ja, alwéér) door de Andes naar Huancayo gereisd. Onderweg gestopt bij het op één-na-hoogste-station van de wereld op 4829 meter (hoogste ligt ergens in Tibet schijnbaar). Heel gaaf om zig-zaggend (letterlijk, de trein vooruit, een stuk achteruit en weer vooruit) de bergen te beklimmen en heel wat relaxter dan de bus! Maar Huancayo ligt nog een stukje hoger, dus hier hebben we voor Ilse nog een nieuwe jas (50 soles of 12,50 euri) en een spijkerbroek voor Marc (30 soles) gekocht. Geweldig goedkoop dus, net zoals het eten hier. Zolang je maar wegblijft uit de toeristische restaurants (inclusief de Mac dus... snifsnif) kun je een menú económico eten voor iets tussen de 4 en 10 soles. Je hebt dan zelfs nog keus uit een stuk of 5, 6 voor- en hoofdgerechten! In Huancayo waren we toevallig op de zondagmarkt, en dan weet je al wat dat betekent: een onhoudbare-op-souvenirs-beluste-Ilse (die als excuus heeft dat eten zo goedkoop is, dus dat er best geld overblijft voor souvenirs)! Marc moet ook wel eerlijk zegen dat ze een hoop leuke dingen hebben hier... Dus in Huancavelica maar weer een pakketje opgestuurd, nadat we zelfs nog op de hoeveelheid plakband hebben moeten besparen om net onder de kilo te blijven (de post blijft helaas een hoge post op het budget :D =van-Lierop-humor)
Huancevilica was eigenlijk niet heel bijzonder, al was het wel zo dat we zo ongeveer de enige toeristen waren, dus we hebben een hoop wat-doen-dié-nou-hier-blikken gehad, vooral van een heleboel kleine (en enorm schattige) kindertjes die het geweldig vinden om zichzelf op het schermpje van een digitale camera terug te zien (en dat ze dan niet in de gaten hebben dat ze zichzelf zien.. 'Dat jongentje heeft dezelfde jas en broek aan als jij' ). Je hoort Ilse niet klagen! :D
Om naar Pisco te komen was er maar 1 bus, vertrek om 6 uur ´s avonds, aankomst om 2u30 (hoe krijgen ze het verzonnen). Die dag was er een staking van de taxi´s (of een soort feestdag, daar zijn we niet helemaal achter gekomen), dus waren de heren politie (su mejor amigo) zo vriendelijk ons naar de terminal te brengen zonder er geld voor te willen.... Ze zeggen dat dit land corrupt is, hebben we net die niet-rotte-appel te pakken gehad?? ;-)
Bij de terminal (niet afgebouwd gebouw met een zandvlakte eromheen) stond onze slecht geïsoleerde bus waarmee we over een pas van 4800m gingen... KOUD!!! Niet te filmen gewoon! Mutsen, jassen, sjaals, beenwarmers en slaapzak, alles was nodig! Maar goed, uiteindelijk lagen we om 3u in een warm bed en na een dagje bijslapen/mailen/lelijk dorp bekijken zaten we een dag later op de boot naar de Islas Ballestas, een eiland waar zoveel vogels zitten dat zelfs het verkopen van de nitraatrijke 'guano' (poep) een goeie verdienste is.
Inmiddels waren we aanbeland op de meer toeristische route; zo´n beetje het standaardrondje van Lima naar Machu Picchu. Niets mis mee, er is ook een hoop te zien, alleen merk je dat de prijzen plots omhoog schieten voor een simpele pizza en een pasta-tje. Gelukkig betekent dat ook dat er veel touroperators zijn, dit betekent concurrentie en dus: lage prijzen! Jeuh! Eerste stop was de oase van Huancachina, omgeven door grote zandduinen en eigenlijk gewoon een grote zandbak om in te speulen! Wel erg leuk (je bent zo oud als je je voelt hè!) om te sandboarden en van boven op de duin naar beneden te rollen tot Ilse in paniek 'stop-stop-stop-stop' begint te gillen! Vervolgens door naar Nazca en de beroemde Nazca lijnen die allerlei figuren voorstellen en door de Nazca-Inca's (verrassend!) in de woestijn getekend zijn. Niemand weet 100% zeker wat en waarvoor, maar het is een mooi gezicht... Helaas voor Ilse wel vanuit een klein, 4-persoons-propellor-vliegtuigje. En om de figuren goed te kunnen is het natuurlijk het best om hele scherpe bochten te maken... Gelukkig bleef het kotszakje ongebruikt zitten (al scheelde het niet veel). In Nazca in een heel toepasselijk hostel geslapen: 'Brabant Hostel' gerund door Hedwig uit Eindhoven de gekste! (een ruime kop groter dan haar Peruaanse man.... :D)
Na een busrit van 14 uur (gelukkig met goed werkende reispilletjes en Loperamide/anti-diarree-spul) waren we dan in de toeristenstad Cuzco. Een mooie stad met zijn oude gebouwen en de kinderkopjes die ons aan home-sweet-home deden denken (en Eersel kermis die we dit jaar moeten missen... :-( ). Daarnaast deed het ons ook erg aan Antigua (Guatemala voor de niet-zo-vaste-lezers) denken: reisbureautjes, restaurantlokkers en we hadden door 1001 mensen gemasseerd kunnen worden. Één voordeel: ze hadden een Mac (de enige die we buiten Lima gezien hebben), al was een menu 4 sol duurder dan in Lima (schandalig hoe ze die arme toeristen afzetten!). Maar vanuit Cusco is er een hoop te zien, waaronder uiteraard de topper: Machu Picchu. Oké, het is toeristisch en belachelijk duur, maar het is ook zeker de moeite waard! Met een tour door de Valle Segrada langs ruïnes en souvenirmarkts (respect voor Ilse, weinig meegenomen) naar Ollantaytambo en met de trein naar Aguas Calientes, het dorp langs Machu Picchu. ´s Morgens stonden we om iets na half 6 (!!) in de (onvoorstelbaar lange) rij om met de bus naar de ruïnes te gaan. Daarna naar binnen (juist, weer een rij) en naar de wachtrij om Wayna Picchu (die berg die je altijd op foto´s van Machu Picchu ziet staan) te kunnen beklimmen. Hier laten ze maar 2 groepen van 200 man per dag binnen, maar wij waren net te laat want nummer 200 stond een stuk of 10 mensen voor ons. Gelukkig kwamen we na een 'FTG'-tour 2 Amerikanen tegen die wel kaartjes hadden, maar geen zin meer hadden om te gaan; lucky us!!! Het was een lange en vrij steile klim, maar de uitzichten waren super en de klim zeker waard!! Na nog een rondje door Machu Picchu en heul veul foto´s later (toch een ideaal excuus!) weer met de bus naar beneden en net op tijd voor de trein terug naar Cuzco. Een lange en vermoeiende dag, maar het blijft gewoon iets wat je gezien moet hebben!!
Vervolgens het Titicaca-meer aangedaan met natuurlijk de ´verplichte´ tour naar de drijvende Uros-eilanden. Deze zijn helemaal van riet gemaakt, tot en met de boten toe. Mooi om te zien hoe die mensen daar leven, maar weer errug raar om in een rieten hutje, met een rieten bed op een rieten bodem een niet zo rieten TV op zonne-energie te zien... :-) Daarna ging de boot nog tergend langzaam door naar Isla Taquile, een rustig (op de toeristen na dan) eiland in het Titicaca-meer, zonder auto´s, paarden en zelfs geen zwerfhonden! Nu zijn we zogezegd in Arequipa en tussen Ilse´s wormosuctie door zijn we naar de Colca Canyon geweest om condors te spotten, gave joekels van beesten! Morgen gaan we door naar Tacna en dan de grens over naar Arica in Chili. We hebben bedacht om Bolivia in te passen in het schema, want daar horen we ook super goede verhalen over! En we kijken uiteraard uit naar een heerlijke Argentijnse steak al komen we waarschijnlijk tijd tekort (erg he, 14 maanden weg en dan nog niet genoeg tijd....) om Argentinië goed te doen, dus misschien gaan we wel alleen naar Buenos Aires, schijnt wel een leuke stad te zijn... ;-)
Zo, dat was het hele verhaal, weer een enorme lap! Hopelijk hebben jullie tijd om tijdens je vakantiedagen erdoorheen te komen! Iedereen veel plezier tijdens de vakanties en geniet van het zomerweer in Nederland (sorry als je dit leest als het net regent)!
Adios uit Peru, ook namens Bula, Tony en Junior die ondertussen op sterk water staan!! Gnagna!!
Bultvrije-Ilse en Worm-Inspector-Marc
Drie dikke, krioelende, weefsel-etende beesten van ruim een centimeter lang en een halve centimeter dik en hoog! Een aantal dagen geleden tijdens de normale ochtendroutine van Marc om Ilse d´r bulten te controleren bleek er plots 1 bult minder te zijn en vonden we een dikke larve langs het bed (Bula, ons eerste ´hoofd´dier). Die dag toch nog op een tour meegegaan, al hebben we van walging niet al teveel gegeten... We hebben Bula meegenomen naar de volgende stad (Arequipa) waar we een dag later toch heen zouden gaan. Hier zit een kliniek, opgericht en bestuurd door een Nederlandse die met alle opbrengsten van de kliniek en giften Peruaanse kinderen medische zorg biedt die het niet kunnen betalen. We hadden een fijne Peruaanse arts (Jorge, oftewel 'just call me George' ) die helemaal enthousiast werd toen hij Bula zag en nog enthousiaster werd toen hij wist dat er nog twee in mijn hoofd zaten. Hij heeft Bula meegenomen naar de universiteit en de dag erna zou hij weten wat voor hoofddieren het zijn en belangrijker: hoe ze eruit moeten!! Ondertussen had Jan/spap al iets op internet gevonden waardoor we wisten wat voor beesten er in mijn hoofd krioelden... Het is de (rapaparapapa): Dermatobia Hominis, ook bekend als mensenhorzel en botfly!! Hij komt in Centraal Amerika (die verdomde Mexicanen ook met hun griep en wormen), Afrika en Azie voor. Een vrij groot gedeelte van de wereld, maar toch heb je meer kans om de loterij te winnen dan om deze larf als ongenode gast te krijgen.... Wat een geluk heeft Ilse toch!!! De volgende keer gaan we toch voor de loterij!
De dag erna terug gegaan naar dr. George en hij wist inderdaad hoe ze eruit moesten! Met een halve pot vaseline (kan uit ervaring vertellen dat het erg lastig is om dit weer uit het haar gewassen te krijgen) heeft dr. George de luchtgaten van Tony (vernoemd naar eigenlijk een best aardige Amerikaan waar we een keer pizza mee hebben gegeten; het enige wat hij gedaan heeft om deze twijfelachtige eer toebedeeld te hebben gekregen, is dat hij groot is en larf-Tony is de grootste) en Junior (de kleinste van de drie) dichtgesmeerd zodat ze hun kop naar buiten steken om lucht te happen. Op dat moment is het de rol van dr. George om hem te grijpen en eruit te trekken. Klinkt makkelijk en pijnloos, maar dat viel een beetje tegen. Tony stak braaf zijn kop naar buiten, maar stak ook zijn stekels uit toen hij gepakt werd waardoor hij nog niet zo makkelijk uit zijn huis te halen was (net zo'n kraker die zich vastketent) En de diameter van zijn huisdeur was ook iets kleiner dan de diameter van zijn lichaam... Na veel gedraai, en getrek (Tony een centimeter of drie langer) heeft Ilse haar eerste bevalling gehad! Het gat waar Junior uit moest, was écht te klein om hem uit te krijgen dus inknippen was onvermijdelijk... :D Twee spuiten (er zijn natuurlijk geen weëen om de pijn op te vangen), een sneetje, iets minder haar (uitgerekend precies op een weerborstel) en een hechting verder en Tony en Junior waren klaar om Bula te volgen op sterk water!! We mochten ze nog meenemen als souvenir, maar toen we merkten hoe blij dr. George ermee was hebben we ze geschonken aan de wetenschap...
De bulten in Ilse's hals zijn ook aan het verdwijnen, dus gelukkig hebben we de foto's nog!! We zullen ze niet op de site zetten, maar voor de liefhebbers hebben we een mooie en vrij ranzige selectie... Of je kunt Googlen en op YouTube kijken: geeft ook erg leuke resultaten! :D
Maar goed, we zijn toch blij dat ze inmiddels weg zijn, want ondanks dat we er nou wel mee kunnen lachen (en nog steeds een beetje walgen) hebben ze toch veel pijn gedaan (ze eten weefsel en zitten te krioelen tussen zenuwuiteinden) en ons twee maanden bezig gehouden.. En daarnaast is Peru een te mooi land om het alleen maar over Ilse d´r hoofdvriendjes te hebben.... :D
Terug naar half juni toen we landden in Lima en meteen genoten van het perfecte koele weer! Geen zweetsnorren, na een douche minstens een paar uur droog blijven ipv 5 minuten en heerlijk rond lopen in spijkerbroek en een jas... Na 4 maanden echt een verademing. Na een paar dagen site-seeing in Lima (van wat wij gezien hebben een opmerkelijke schone stad) zijn we de Andes in gegaan naar Huaraz. Prachtige omgeving met de stad in een vallei waarbij de rechtse bergketen besneeuwde toppen heeft en de linker kant niet, heel apart! (toepasselijk Cordillera Blanca en Negra) Wel merkten we dat we op hoogte zaten, zeker toen we een prachtige trek naar de Laguna 69 hebben gemaakt, een bergmeer op 4600m hoogte (net iets minder dan de top van de Mont Blanc). Begonnen op 3900m en in 8km naar boven gelopen waarbij de lucht met elke stap ijler werd. Een foto maken is voor Ilse een goed excuus om even te stoppen, dus kun je nagaan hoe vaak we gestopt zijn als we 250 foto´s hebben... :D Maar zeker de moeite waard en de weg naar beneden ging gelukkig een stuk beter (op de uitglijer van Ilse na, met als resultaat een kapotte knie en broek)... Vanuit Huaraz zijn we onder andere ook naar een dorp geweest dat tijdens de gigantische aardbeving van 1970 compleet weggevaagd is door een aardverschuiving. Heel indrukwekkend om te weten dat je op een begraven dorp van 17.000 inwoners loopt.
Vervolgens zijn we met verschillende bussen via Trujillo (aan de kust) naar Cajamarca (weer in de hooglanden) geweest, wat best leuke plaatsen zijn. In Trujillo de ruïnes van Chan Chan bezocht en ons verbaasd over de hosteleigenaresse die de receptie/het hostel voor uren in handen liet van een andere gast die net gearriveerd was (deze Deen heeft zelfs nog een nieuwe gast ingecheckt..)! In Cajamarca hebben we in de Baños del Inca gebadderd, dat is een soort openbare hotsprings/badplaats en gezien de kou was het erg lekker om een écht warm bad te nemen! Ook met een tour naar de ruïnes van CumbeMayo gegaan; wel een beetje 'Follow-The-Guide'-idee maar gelegen in een prachtig natuurgebied.
Daarna met een nachtbus van 16 uur weer terug naar Lima... De afstanden zijn hier megagroot, dat zijn we in ons kikkerlandje echt niet gewend! De kleinste stukjes zijn vaak al een uur of 6-7 rijden in bussen met soms achterlijke sjoofs die een misselijkmakende rijstijl hebben, over half-bestaande bergweggetjes, foute Spaans nagesynchroniseerde films en natuurlijk ook nog af en toe jankende kinderen en stinkzwetende Peruanen. Vaak hebben ze dan wel weer WC´s, maar ja, hier mag je alleen maar op plassen en ga dat maar eens proberen terwijl je van links naar rechts door de WC geschud wordt en onvermijdelijke Peruaanse diarree hebt! :-(
Vanuit Lima zijn we met de trein via een geweldig mooie route (ja, alwéér) door de Andes naar Huancayo gereisd. Onderweg gestopt bij het op één-na-hoogste-station van de wereld op 4829 meter (hoogste ligt ergens in Tibet schijnbaar). Heel gaaf om zig-zaggend (letterlijk, de trein vooruit, een stuk achteruit en weer vooruit) de bergen te beklimmen en heel wat relaxter dan de bus! Maar Huancayo ligt nog een stukje hoger, dus hier hebben we voor Ilse nog een nieuwe jas (50 soles of 12,50 euri) en een spijkerbroek voor Marc (30 soles) gekocht. Geweldig goedkoop dus, net zoals het eten hier. Zolang je maar wegblijft uit de toeristische restaurants (inclusief de Mac dus... snifsnif) kun je een menú económico eten voor iets tussen de 4 en 10 soles. Je hebt dan zelfs nog keus uit een stuk of 5, 6 voor- en hoofdgerechten! In Huancayo waren we toevallig op de zondagmarkt, en dan weet je al wat dat betekent: een onhoudbare-op-souvenirs-beluste-Ilse (die als excuus heeft dat eten zo goedkoop is, dus dat er best geld overblijft voor souvenirs)! Marc moet ook wel eerlijk zegen dat ze een hoop leuke dingen hebben hier... Dus in Huancavelica maar weer een pakketje opgestuurd, nadat we zelfs nog op de hoeveelheid plakband hebben moeten besparen om net onder de kilo te blijven (de post blijft helaas een hoge post op het budget :D =van-Lierop-humor)
Huancevilica was eigenlijk niet heel bijzonder, al was het wel zo dat we zo ongeveer de enige toeristen waren, dus we hebben een hoop wat-doen-dié-nou-hier-blikken gehad, vooral van een heleboel kleine (en enorm schattige) kindertjes die het geweldig vinden om zichzelf op het schermpje van een digitale camera terug te zien (en dat ze dan niet in de gaten hebben dat ze zichzelf zien.. 'Dat jongentje heeft dezelfde jas en broek aan als jij' ). Je hoort Ilse niet klagen! :D
Om naar Pisco te komen was er maar 1 bus, vertrek om 6 uur ´s avonds, aankomst om 2u30 (hoe krijgen ze het verzonnen). Die dag was er een staking van de taxi´s (of een soort feestdag, daar zijn we niet helemaal achter gekomen), dus waren de heren politie (su mejor amigo) zo vriendelijk ons naar de terminal te brengen zonder er geld voor te willen.... Ze zeggen dat dit land corrupt is, hebben we net die niet-rotte-appel te pakken gehad?? ;-)
Bij de terminal (niet afgebouwd gebouw met een zandvlakte eromheen) stond onze slecht geïsoleerde bus waarmee we over een pas van 4800m gingen... KOUD!!! Niet te filmen gewoon! Mutsen, jassen, sjaals, beenwarmers en slaapzak, alles was nodig! Maar goed, uiteindelijk lagen we om 3u in een warm bed en na een dagje bijslapen/mailen/lelijk dorp bekijken zaten we een dag later op de boot naar de Islas Ballestas, een eiland waar zoveel vogels zitten dat zelfs het verkopen van de nitraatrijke 'guano' (poep) een goeie verdienste is.
Inmiddels waren we aanbeland op de meer toeristische route; zo´n beetje het standaardrondje van Lima naar Machu Picchu. Niets mis mee, er is ook een hoop te zien, alleen merk je dat de prijzen plots omhoog schieten voor een simpele pizza en een pasta-tje. Gelukkig betekent dat ook dat er veel touroperators zijn, dit betekent concurrentie en dus: lage prijzen! Jeuh! Eerste stop was de oase van Huancachina, omgeven door grote zandduinen en eigenlijk gewoon een grote zandbak om in te speulen! Wel erg leuk (je bent zo oud als je je voelt hè!) om te sandboarden en van boven op de duin naar beneden te rollen tot Ilse in paniek 'stop-stop-stop-stop' begint te gillen! Vervolgens door naar Nazca en de beroemde Nazca lijnen die allerlei figuren voorstellen en door de Nazca-Inca's (verrassend!) in de woestijn getekend zijn. Niemand weet 100% zeker wat en waarvoor, maar het is een mooi gezicht... Helaas voor Ilse wel vanuit een klein, 4-persoons-propellor-vliegtuigje. En om de figuren goed te kunnen is het natuurlijk het best om hele scherpe bochten te maken... Gelukkig bleef het kotszakje ongebruikt zitten (al scheelde het niet veel). In Nazca in een heel toepasselijk hostel geslapen: 'Brabant Hostel' gerund door Hedwig uit Eindhoven de gekste! (een ruime kop groter dan haar Peruaanse man.... :D)
Na een busrit van 14 uur (gelukkig met goed werkende reispilletjes en Loperamide/anti-diarree-spul) waren we dan in de toeristenstad Cuzco. Een mooie stad met zijn oude gebouwen en de kinderkopjes die ons aan home-sweet-home deden denken (en Eersel kermis die we dit jaar moeten missen... :-( ). Daarnaast deed het ons ook erg aan Antigua (Guatemala voor de niet-zo-vaste-lezers) denken: reisbureautjes, restaurantlokkers en we hadden door 1001 mensen gemasseerd kunnen worden. Één voordeel: ze hadden een Mac (de enige die we buiten Lima gezien hebben), al was een menu 4 sol duurder dan in Lima (schandalig hoe ze die arme toeristen afzetten!). Maar vanuit Cusco is er een hoop te zien, waaronder uiteraard de topper: Machu Picchu. Oké, het is toeristisch en belachelijk duur, maar het is ook zeker de moeite waard! Met een tour door de Valle Segrada langs ruïnes en souvenirmarkts (respect voor Ilse, weinig meegenomen) naar Ollantaytambo en met de trein naar Aguas Calientes, het dorp langs Machu Picchu. ´s Morgens stonden we om iets na half 6 (!!) in de (onvoorstelbaar lange) rij om met de bus naar de ruïnes te gaan. Daarna naar binnen (juist, weer een rij) en naar de wachtrij om Wayna Picchu (die berg die je altijd op foto´s van Machu Picchu ziet staan) te kunnen beklimmen. Hier laten ze maar 2 groepen van 200 man per dag binnen, maar wij waren net te laat want nummer 200 stond een stuk of 10 mensen voor ons. Gelukkig kwamen we na een 'FTG'-tour 2 Amerikanen tegen die wel kaartjes hadden, maar geen zin meer hadden om te gaan; lucky us!!! Het was een lange en vrij steile klim, maar de uitzichten waren super en de klim zeker waard!! Na nog een rondje door Machu Picchu en heul veul foto´s later (toch een ideaal excuus!) weer met de bus naar beneden en net op tijd voor de trein terug naar Cuzco. Een lange en vermoeiende dag, maar het blijft gewoon iets wat je gezien moet hebben!!
Vervolgens het Titicaca-meer aangedaan met natuurlijk de ´verplichte´ tour naar de drijvende Uros-eilanden. Deze zijn helemaal van riet gemaakt, tot en met de boten toe. Mooi om te zien hoe die mensen daar leven, maar weer errug raar om in een rieten hutje, met een rieten bed op een rieten bodem een niet zo rieten TV op zonne-energie te zien... :-) Daarna ging de boot nog tergend langzaam door naar Isla Taquile, een rustig (op de toeristen na dan) eiland in het Titicaca-meer, zonder auto´s, paarden en zelfs geen zwerfhonden! Nu zijn we zogezegd in Arequipa en tussen Ilse´s wormosuctie door zijn we naar de Colca Canyon geweest om condors te spotten, gave joekels van beesten! Morgen gaan we door naar Tacna en dan de grens over naar Arica in Chili. We hebben bedacht om Bolivia in te passen in het schema, want daar horen we ook super goede verhalen over! En we kijken uiteraard uit naar een heerlijke Argentijnse steak al komen we waarschijnlijk tijd tekort (erg he, 14 maanden weg en dan nog niet genoeg tijd....) om Argentinië goed te doen, dus misschien gaan we wel alleen naar Buenos Aires, schijnt wel een leuke stad te zijn... ;-)
Zo, dat was het hele verhaal, weer een enorme lap! Hopelijk hebben jullie tijd om tijdens je vakantiedagen erdoorheen te komen! Iedereen veel plezier tijdens de vakanties en geniet van het zomerweer in Nederland (sorry als je dit leest als het net regent)!
Adios uit Peru, ook namens Bula, Tony en Junior die ondertussen op sterk water staan!! Gnagna!!
Bultvrije-Ilse en Worm-Inspector-Marc
-
20 Juli 2009 - 07:15
Marcel:
Het was inderdaad effe geleden... maar dan krijg je ook wel weer een "hoofd"stuk zeg...!! ;) Fijn dat het mysterie van de bulten achterhaald is en ook gelijk opgelost is. We zijn natuurlijk wel een beetje teleurgesteld dat bij het geven van de namen niet aan het thuisfront is gedacht (wat hadden we nou afgesproken Marc... ;) ) JA!
Verder is een groot gedeelte van jullie verslag voor ons een feest van herkenning. Ik krijg bijna medelijden dat jullie zo lang hebben moeten reizen en in de rij hebben moeten staan voor Machu Picchu. Je had ook "gewoon" de 4-daagse Inca-Trail kunnen lopen... ;) haha
Benieuwd wat Chili en Bolivia gaan brengen, hou ons op de hoogte!!
(PS de boeken voor Vietnam zijn binnen) -
20 Juli 2009 - 07:31
Bim-wyber:
Olala, wat een verhaal! Harry Potter is er niets bij vergeleken met jullie avonturen! Kan me wel voorstellen dat je nu je 3 vrienden gaat missen. Weet je zeker dat ze ook niet in je hals zitten......
By the way, wat een foto's! Super gaaf en mooi!! -
20 Juli 2009 - 08:54
PRien:
Een inkoppertje!
-
20 Juli 2009 - 08:55
PRien:
Marcel, leg jij nu zelf de link tussen ongedierte en de JA?! -
20 Juli 2009 - 08:59
PRien:
Prees, ben blij dat je verlost bent van je kopzorgen! -
20 Juli 2009 - 12:53
Marcel:
@PRien... en het was nog wel zo gezellig gisteren... :( -
20 Juli 2009 - 13:20
Janneke:
Toch even nieuwsgierig geweest en op Youtube gekeken.. Gadver, hoop nooit zo'n bevallig mee te maken!
Mochten jullie ooit een drieling krijgen, dan heb je in ieder geval de namen al! Bula, Tony en Junior!
Verder echt weer een super verhaal, keek er al een tijdje naar uit!!
Dikke kus,
Janneke -
22 Juli 2009 - 13:20
Sandra:
Hey Ilse en Marc,
Wat een walgelijk idee om levende wormen in je lichaam te hebben! Fijn om te horen dat jij er van verlost bent.
Ontzettend gave foto's zeg, maar ik bespaar mezelf de google tip!
Geniet ervan én Marc & Ilse, heel veel succes met Marc zijn prikkelbaar geval.
Groetjes Sandra & de mannen -
22 Juli 2009 - 13:34
Robo:
Heerlijk he dat vliegtuigje boven de nasca-lijnen. Ook al zo bemoedigend als er voor je een aantal mensen half kotsend uit het vliegtuigje komen haha!
Ik hou me aanbevolen voor de foto's van de intruders der SWFC! ;-) -
24 Juli 2009 - 13:14
Dorreke:
gatverdamme zeg. wat een smerig verhaal en dat terwijl ik sappige mozerella aan het eten ben. -
25 Juli 2009 - 06:52
Mark:
Hey Marc en Ilse,
Was een leuk stukje om te lezen! Ik hoop dat jullie begrijpen worrum we niet eerder hebben gereageerd. We hadden andere dingen in/aan ons hoofd! De kleine maakt het goed en zal snel naar huis kunnen. Hij zal waarschijnlijk al kunnen lopen als jullie terug zijn. Groeten, Mark, Anke en Alex! -
27 Juli 2009 - 15:19
HeMa:
Hallo globetrotters.
Allereerst via deze weg nog bedankt voor je sms'je op mijn verjaardag. De verjaardag vierden we met gezin, familie en vrienden in het nationaal automuseum. Velen hadden dit nog nooit bezocht. Over een maand gaat de collectie van Raamsdonksveer naar Den Haag. Darom hadden we deze lokatie uitgekozen. Ondertussen is de familie ook nog eens uitgebreid met twee boorlingen (leijtenkens)bij twee nichten. En nu terug naar jullie verhaal.Prachtig om dit alles te kunnen lezen terwijl jullie nog onderweg zijn. We hopen dat de bultjesproblematiek bij Ilse intussen voorbij is. We blijven jullie volgen. Tot het volgende bericht.
Hema -
27 Juli 2009 - 18:09
Jos Van Der Wijst:
Waar kan ik die beesten kopen?
Misschien wel iets voor lastige leveranciers, of anders om een geintje mee uit te halen op een feestje ofzo... -
27 Juli 2009 - 19:00
Suus&Tim:
In Christchurch hadden wij al aangegeven dat wij jullie trip door Zuid-Amerika met extra veel belangstelling zullen volgen... Nou met zulke plaatjes zijn wij snel om, Peru staat definitief op de hot-list :D
Bij ons blijft het reisvirus ook kriebelen... Volgende maand richting New York en begin 2010 waarschijnlijk naar Zuid-Afrika.
We blijven jullie zo nu en dan volgen! Blijf GENIETEN
Groet Suus en Tim (jullie buren van de Rolling Stoned-camper in Christchurch) -
28 Juli 2009 - 08:04
Jeanne En Jos:
Hallo Marc en Ilse,
Wat een akelige beesten. Het zou voor mij al een reden zijn om niet zo ver op reis te gaan. Ik ben al vies van een spin, e.d.
De vakantie is begonnen en de klas is opgeruimd. Wat wil je nog meer. Het weer is goed, niet uitbundig, maar gewoon goed, dus op naar de stad en de tennisbaan.
-
29 Juli 2009 - 11:45
De P:
Bonjour vrindsels!
Wa 'n verhaaalen!
Wa leuk om jullie weer te lezen!
Wa fijn om jullie weer te zien op de foto (ps ben ik de enige die vol smacht door zat te klikken voor zon wormenfoto? Of is dat mijn verpleegkundige dirty mind die af en toe opspeelt ;-))!
Wa maken jullie veel gave en spannende dingen mee!
Wa een mooie foto's!
Wa klinkt t toch allemaal gaaf wat jullie beleven(muv die wormsels dan)!
Superdesuper!
Hee, heel veel liefs uut Ehoven! Genietze verder en doe goed jullie best met de nieuwste WOG aanwinst: Worm Ontwijkend Gedrag (WOG). :-D
Mir -
02 Augustus 2009 - 15:20
Groetjes Ottersum:
Ilse,Marc,
Met plezier jullie verhaal weer gelezen.
Fijn dat alles goed gaat na de beestenboel.
You tube bekijken we nog maar niet.
Nog veel reisplezier. -
06 Augustus 2009 - 11:34
De P:
Wat een schatten van kinderen heb je gebaard, ils! Kon het toch niet laten de foto's te bekijken die Rob me doormailde :-).
Stijn en ik hebben spontaan beschuit met muisjes gegeten om te vieren dat je drie van deze koters op de wereld gezet hebt. Ze lijken niet echt op jullie trouwens.. moeten jullie ons iets vertellen?
En hoe gaat het nu met jullie na deze bevalling? Nog steeds in de roze (Boliviaanse?) wolken en al kraamtranen gehad? En zorgt dokter George (Clooney?? rrrr) goed voor ze?
Nou, adios vanuit een zonnig Ehoven de gekste en genietze nog daar!
De P (bij deze open solli voor suikertante) -
09 Augustus 2009 - 20:27
Anke:
hallo
Wat een gruwel verhaal van die beesten in je hoofd, wel erg mooie foto's.
veel plezier op jullie verdere reis.
groetjes Anke van ome Kees -
20 Augustus 2009 - 14:14
De P.:
Bij deze plaats ik de 20e reactie... tijd voor een nieuw verhaal dus! :-P
Of gelden dezelfde regels niet meer als in Guatemala???
Wij willen verhalen... wij willen verhalen!!!
Adios van de P. -
20 Augustus 2009 - 18:11
Spap:
Voel mee met de P.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
