Schoenen uit en brandend poepgat!
Door: Friet en Chocola
Blijf op de hoogte en volg Marc en Ilse
17 Oktober 2009 | Singapore, Singapore
Selamat datang oftewel welkom in Maleisië!! De cirkel is rond, want nadat we een ongemakkelijke vlucht van zo'n 15 uur (waar we naast een Afrikaner zaten die elke keer als hij zijn gordel om moest doen verzuchtte dat hij toch echt moet gaan afvallen en wij in stilte verzuchtten dat dat best al eerder had gemogen) hadden gehad, stonden we weer op het vertrouwde Kuala Lumpur International Airport. Na de normale formaliteiten kwam al snel de eerste klap: de hitte! Pff, dat was met ruim 30 graden (om 8 uur 's morgens) weer ff wennen en zweten zeg! Ilse d'r zweetsnor en Marc z'n zweetbilnaad waren binnen no-time weer in vol ornaat teruggekeerd... Maar goed, zonder problemen naar het hostel waar we effe zijn gaan liggen, want klap 2, de jetlag, liet zich ook goed voelen. De eerste nacht ging nog (we vielen allebei zo ongeveer om met maar 1 uurtje slaap in het vliegtuig), maar daarna hebben we toch 2 dagen nodig gehad voor we (en onze darmen) weer in het ritme waren en niet om 3 uur 's nachts nog klaarwakker in het donker lagen te koekeloeren (en overdag op een onmogelijk moment ver weg van een wc erg nodig moesten)...
Kuala Lumpur hadden we voor een groot gedeelte al gezien, dus de sightseeing waren we snel mee klaar. We zijn wel een dagje naar de Batu Caves geweest, waar ze Hindoetempels in grotten gebouwd hebben met een gigantisch gouden beeld ervoor, 272 treden omhoog en wilde apen, erg leuk om te zien maar niet bedoeld om te voeren. Ook schattig om te zien hoe Duitse toeristen heel aardig een zak nootjes hadden gekocht om aan die lieve beestjes uit te delen... Tien meter verder zagen we 1 aap met de hele zak en de Duitse het bloed van d'r vingers afzuigen.. :D Nu alleen nog een roltrap voor de 272 treden naar de tempel...
Vervolgens zijn we naar Kuala Selangor gegaan, een niet zo heel spectaculair dorp, maar wel met een leuke trip om vuurvliegjes te bekijken vanaf de rivier. Klinkt spannend zullen jullie denken, maar was super relaxed om 's avonds op de rivier in een bootje met electrische motor tegen de herrie naar vliegende lichtjes te kijken.. Minder lache waren Ilse d'r vriendjes, want na een paar maanden rust is onze kakkerlakteller weer gaan lopen... (die kakkerlakken zelf lopen inmiddels niet meer gnagna :D)
Na al die warmte en hitte hadden we in de Cameron Highlands een heerlijke afkoelperiode... Tanah Rata, op 2000m hoogte en mega-toeristisch. Een dorp van 1 straat, maar wel met een Starbucks, dan weet je het wel... We hebben er een sport van gemaakt om te gokken waar mensen vandaan komen: Israeli's zijn een makkie, ST's (Fransen: Slechtste Toeristen is uit een onderzoek gebleken) pak je er ook zo uit en Marc heeft na zijn Kassel-tijd ook een aardige radar voor de TD's... (Typisch Duits)
Maar in Tanah Rata waren het allemaal Nederlanders! Echt overal zitten ze (ook dat volluk die je van de andere kant van het restaurant nog kunt horen 'zeggen' dat ze nog van die stinkkaassies (R'dams accent er zelf bij verzinnen) hebben!) en zelfs de locals kennen bijna allemaal Dank je wel. Het valt nog mee dat ze 'kijken, kijken niet kopen' niet kennen... Maar goed, het zal de pret niet drukken en in Tanah Rata hebben we een zoefzoef-tourtje gedaan door de erg mooie omgeving. Tellen we even mee in 4 uurtjes tourtijd: 1) bloementuin, 2) aardbeienfarm (lekker!!!), 3) reptielentuin (die kakkerlakken werden in verhouding mieren, maar ze blijven vies!!), 4) lokale markt, 5) bijenkwekerij (of hoe heet zo iets??), 6) een erg mooie theeplantage en 7) een boedhistische tempel. Alleen jammer dat de gids flipte toen er twee 10 minuten te laat bij de bus waren... :-/ (wij niet hoor). Ze was aan het mopperen dat er veel te veel Arabieren in de groep zaten, 'altijd hetzelfde met die Arabieren, mopper mopper mopper'. Het was voor ons wel een nieuwe ervaring om als enige Europeanen in een busje te zitten met 2 hoofddoeken (aka todjes), 1 non met een nonnenkap (aka katholiek todje) en 1 boerka (aka onbegrijpelijk in die hitte).
Vervolgens mochten we weer naar zo'n bounty-eiland (de Perhentians), je kent het wel: witte stranden, palmbomen en megahelder warm water. Beetje relaxen en snorkelen (incl haai, joekel van een zeeschildpad en een kwal waar we ver omheen zwommen). Ja, life is hard!! ;-) Vooral toen 's nachts een Engels wichtje aan de andere kant van een heel dun muurtje het zo te horen erg goed naar d'r zin had... (tot 3x toe)
Op het eiland hadden ze het weekend dat wij er waren de Perhentian Challenge; rondjes rennen over het eiland met 35 graden, je moet er maar zin in hebben... (inderdaad wij niet dus, wij keken vanuit een terrasje in de schaduw met een koud drankje toe). Wel respect voor de dames, die doen het gewoon met tod op de kop, lange mouwen en lange broek... :-/
Over 2 weken gaat het hele eiland trouwens dicht vanwege het orkaanseizoen (zit niet heel ver van de Filipijnen...) en wij kregen vast een voorproefje. Het water gutste op plekken door het plafond van het restaurant. Nou ja, restaurant is misschien een groot woord voor strandzandvloer, plastic tuinstoelen en een dak van palmboombladeren... Paste wel in de sfeer in ieder geval! En als toetje bij vertrek dé Elli Masri gezien... Zo'n beetje de Katja Schuurman van Maleisië (what's in a name), en Ilse kreeg zelfs een zoetsappige wat-ben-ik-toch-een-ster-lach van Elli. Het zag er allemaal erg professioneel uit met paraplu-mensen tegen het zweten en verbranden (die hadden wij ook moeten hebben tijdens het snorkelen, want 'de zon schijnt niet dus we zullen ons wel niet in hoeven smeren..' zorgt toch wel voor wat rode en pijnlijke huid die na een aantal dagen zo heerlijk gaat jeuken en lekkere-pulk-vellen oplevert).
Hierna hebben we een paar daagjes in Kota Bahru gezeten, maar dat was eigenlijk niet zo heel spectaculair... Ze hadden wel een Mac, dus dat maakte alweer veel goed! (ook die dode kakkerlak in onze kamer.. Gelukkig geen levende meer gezien daar)
Wel beetje door de stad gelopen, elke avond om 7 uur geluisterd naar het ghalama-ghalama uit de luidsprekers van de moskee en een koninklijk museum bezocht (we denken dat elke provincie zijn eigen koning/sultan heeft, dus stel je er niet te veel bij voor...).
Inmiddels was het 12 oktober, dus dat betekende dat er iemand 30 en een beetje is geworden! Iedereen nog super bedankt voor alle smsjes, mails en berichten! Ilse voelde zich er toch net wat méér jarig door! Het kwam in de planning zo uit dat het een reisdag zou zijn, dus het was wel heel bijzonder om juist op zo'n dag jarig te zijn.
's Morgens om 3u (!) wakker en om kwart over 4 stonden we op het treinstation om met de Jungle Train naar Jerantut te gaan. Een erg gave route door de jungle (duh), met overal groen om je heen en af en toe van die kleine verdwaalde dorpjes/hutjes in de middle of nowhere. 7 uur treinen en vervolgens met de taxi naar het haventje waar de boot naar Taman Negara vertrok. Uiterst relaxte tocht, 3 uur in een (erg laag) bootje over de rivier, langs het national park af. Kortom al met al een erg lange, leuke en bijzondere verjaardag!
Taman Negara is blijkbaar het oudste regenwoud ter wereld met 130 miljoen jaar oud. Maar ja, jullie kennen ons, dus met ruim 35 graden in de jungle gaan klossen, is het niet echt.. 130 miljoen jaar of niet... We hebben dus maar een kort wandelingetje gemaakt naar de Canopy Walkway, allemaal wiebelende loopbruggen tussen de boomtoppen, erg leuk! De tweede dag hebben we ons maar met een bootje naar de watervallen van Latah Berkoh laten brengen, lekker makkelijk! :D Alleen al die muggen hier hè, daar wordt je niet bepaald vrolijk van...! Ilse is zoals gewoonlijk meer de pineut dan Marc, en bij de laatste telling stond de teller op ongeveer 70 bulten, incl bedbugs en bloedzuiger. Ze is ook gewoon té lekker, zelfs op d'r 31e!! :D
Het eten beviel ook erg goed, de rijst en noodles komen de neus nog niet uit! Maar goed ook, want alles wat onder het kopje Western food op het menu staat is meteen 3x zo duur en dan is de keus voor ons knieperds snel gemaakt! Ilse heeft veel genoten van de Milo's: koude chocomel. Nou ja, eigenlijk gewoon warme chocomel van Nesquick (idd van dat konijn met zijn flaporen) en dan gewoon een bult ijs in dat glas erbij mikken zodat het onderin warm is en bovenin koud.
Enige 'probleempje' met eten was een paar keer vergeten "not spicy" te bestellen, waardoor Marc's halve gezicht weer begon te zweten en de dag erop wisten onze poepgaten het ook...
En nu we toch bij dat thema zijn: een potje poepen is lekker, maar op zo'n verdomde hurk-wc gaat de lol er snel af zeg!! Wie heeft zoiets bedacht?? Na een minuut pijn in knieën en bovenbenen en dan nog met 1 hand vasthouden aan de wastafel omdat je anders helemaal met je gat in dat gat dondert, en met je andere hand onder een onmogelijke hoek je kont nog afvegen ook! :-/ We zullen er maar aan moeten wennen vrezen we...
Na weer een treinreis (deze keer iets minder leuk met kleine kakkerlakken en een kapotte deur, dus dan helpt die airco niet veel) waren we dan in Signapore! Tja, dan is het toch wel effe omschakelen! Keiveel hoogbouw (lijkt me als stadsplanner wel een logische keuze met 4,5 miljoen mensen op een gebied wat de helft is van provincie Utrecht), superveel malls (met winkels by far buiten budget), geen getoeter, geen levende rat op straat te bekenen zoals in Kuala Lumpur, alles supernetjes (Marc durfde haast niet te tuffen op straat, bang voor een boete) en de één nog chiquer aangekleed dan de ander (met geen zweetdruppeltje te bekennen)! Wel natuurlijk 1 nadeel: de prijzen hè! Zijn we in Maleisië voor het eerst dit jaar onder ons dagbudget (BigMac Menu valt hier onder de Euroknaller, kun je nagaan!) gebleven; dat kun je in Singapore dus wel vergeten! Daarom ons maar koest (Marc is ook wat verkouden) gehouden met beetje sightseeing door de stad, vooral 's avonds ook erg mooi om te zien. Bijna alle gebouwen zijn verlicht (en het is netjes-netjes, dus er is ook geen enkel lampje te bekennen dat toevallig kapot is...), wat mooie plaatjes oplevert. Natuurlijk hebben we de standaard-toeristen plaatsjes gecheckt: Fountain of Wealth (3 rondjes eromheen lopen met je hand in het water en je mag een wens doen... dadelijk Rabobank maar even checken), Raffles-hotel (veel te chic voor ons) en de Esplenade, het theater wat lijkt op een kruising tussen een durian (stinkfruit dat zelfs niet mee de metro in mag...) en uitvergrote bijenogen (waarschijnlijk is de foto duidelijker). En we zouden het bijna vergeten: we mochten hier onze schoenen weer aanhouden in het hostel! De moslims in Maleisië waren daar niet zo van... Je zou toch haast denken dat ze voor onze onmeunige zweetpoten een uitzondering zouden maken, maar helaas... (Rob en Marcel: jullie zijn gewaarschuwd! :D)
Zoals jullie kunnen lezen gaat het nog allemaal goed! We hebben wel met JDD in Zuid-Afrika een reisopkikker gehad, waardoor we ons nu realiseren dat we nog maar 9 weken hebben!! Zoals we vorige keer al schreven, voelt het dan ook nu meer dat we 'op vakantie' dan 'op reis' zijn. En het klinkt heel arrogant (leedvermaak hè), maar een hoop dingen hebben we inmiddels ook wel gezien, dus het is makkelijker voor ons om gewoon te accepteren dat we niet alles doen en zo kunnen we ook goed genieten van een dagje in het hostel relaxen en hoeven we ons niet schuldig te voelen als we een keer tot 12u in ons nest liggen. Dat reist wel relaxed!! Morgen vertrekken we naar Vietnam, Rob en Marcel zitten 'as-we-typ' in het vliegtuig, die ontmoeten we morgenavond in Hanoi, dus dat wordt lache!!!
Iedereen weer veel plezier in Nederland, geniet van het herfstweer (en -vakantie toch??) en wij beginnen langzaamaan af te tellen naar die frikadel speciaal!!
Vietnamese Loempi'omo's here we come!!
Ilse-met-ruim-2x-zo-veel-bulten-als-dat-ze-jaren-oud-is en Snotneus-Marc
Kuala Lumpur hadden we voor een groot gedeelte al gezien, dus de sightseeing waren we snel mee klaar. We zijn wel een dagje naar de Batu Caves geweest, waar ze Hindoetempels in grotten gebouwd hebben met een gigantisch gouden beeld ervoor, 272 treden omhoog en wilde apen, erg leuk om te zien maar niet bedoeld om te voeren. Ook schattig om te zien hoe Duitse toeristen heel aardig een zak nootjes hadden gekocht om aan die lieve beestjes uit te delen... Tien meter verder zagen we 1 aap met de hele zak en de Duitse het bloed van d'r vingers afzuigen.. :D Nu alleen nog een roltrap voor de 272 treden naar de tempel...
Vervolgens zijn we naar Kuala Selangor gegaan, een niet zo heel spectaculair dorp, maar wel met een leuke trip om vuurvliegjes te bekijken vanaf de rivier. Klinkt spannend zullen jullie denken, maar was super relaxed om 's avonds op de rivier in een bootje met electrische motor tegen de herrie naar vliegende lichtjes te kijken.. Minder lache waren Ilse d'r vriendjes, want na een paar maanden rust is onze kakkerlakteller weer gaan lopen... (die kakkerlakken zelf lopen inmiddels niet meer gnagna :D)
Na al die warmte en hitte hadden we in de Cameron Highlands een heerlijke afkoelperiode... Tanah Rata, op 2000m hoogte en mega-toeristisch. Een dorp van 1 straat, maar wel met een Starbucks, dan weet je het wel... We hebben er een sport van gemaakt om te gokken waar mensen vandaan komen: Israeli's zijn een makkie, ST's (Fransen: Slechtste Toeristen is uit een onderzoek gebleken) pak je er ook zo uit en Marc heeft na zijn Kassel-tijd ook een aardige radar voor de TD's... (Typisch Duits)
Maar in Tanah Rata waren het allemaal Nederlanders! Echt overal zitten ze (ook dat volluk die je van de andere kant van het restaurant nog kunt horen 'zeggen' dat ze nog van die stinkkaassies (R'dams accent er zelf bij verzinnen) hebben!) en zelfs de locals kennen bijna allemaal Dank je wel. Het valt nog mee dat ze 'kijken, kijken niet kopen' niet kennen... Maar goed, het zal de pret niet drukken en in Tanah Rata hebben we een zoefzoef-tourtje gedaan door de erg mooie omgeving. Tellen we even mee in 4 uurtjes tourtijd: 1) bloementuin, 2) aardbeienfarm (lekker!!!), 3) reptielentuin (die kakkerlakken werden in verhouding mieren, maar ze blijven vies!!), 4) lokale markt, 5) bijenkwekerij (of hoe heet zo iets??), 6) een erg mooie theeplantage en 7) een boedhistische tempel. Alleen jammer dat de gids flipte toen er twee 10 minuten te laat bij de bus waren... :-/ (wij niet hoor). Ze was aan het mopperen dat er veel te veel Arabieren in de groep zaten, 'altijd hetzelfde met die Arabieren, mopper mopper mopper'. Het was voor ons wel een nieuwe ervaring om als enige Europeanen in een busje te zitten met 2 hoofddoeken (aka todjes), 1 non met een nonnenkap (aka katholiek todje) en 1 boerka (aka onbegrijpelijk in die hitte).
Vervolgens mochten we weer naar zo'n bounty-eiland (de Perhentians), je kent het wel: witte stranden, palmbomen en megahelder warm water. Beetje relaxen en snorkelen (incl haai, joekel van een zeeschildpad en een kwal waar we ver omheen zwommen). Ja, life is hard!! ;-) Vooral toen 's nachts een Engels wichtje aan de andere kant van een heel dun muurtje het zo te horen erg goed naar d'r zin had... (tot 3x toe)
Op het eiland hadden ze het weekend dat wij er waren de Perhentian Challenge; rondjes rennen over het eiland met 35 graden, je moet er maar zin in hebben... (inderdaad wij niet dus, wij keken vanuit een terrasje in de schaduw met een koud drankje toe). Wel respect voor de dames, die doen het gewoon met tod op de kop, lange mouwen en lange broek... :-/
Over 2 weken gaat het hele eiland trouwens dicht vanwege het orkaanseizoen (zit niet heel ver van de Filipijnen...) en wij kregen vast een voorproefje. Het water gutste op plekken door het plafond van het restaurant. Nou ja, restaurant is misschien een groot woord voor strandzandvloer, plastic tuinstoelen en een dak van palmboombladeren... Paste wel in de sfeer in ieder geval! En als toetje bij vertrek dé Elli Masri gezien... Zo'n beetje de Katja Schuurman van Maleisië (what's in a name), en Ilse kreeg zelfs een zoetsappige wat-ben-ik-toch-een-ster-lach van Elli. Het zag er allemaal erg professioneel uit met paraplu-mensen tegen het zweten en verbranden (die hadden wij ook moeten hebben tijdens het snorkelen, want 'de zon schijnt niet dus we zullen ons wel niet in hoeven smeren..' zorgt toch wel voor wat rode en pijnlijke huid die na een aantal dagen zo heerlijk gaat jeuken en lekkere-pulk-vellen oplevert).
Hierna hebben we een paar daagjes in Kota Bahru gezeten, maar dat was eigenlijk niet zo heel spectaculair... Ze hadden wel een Mac, dus dat maakte alweer veel goed! (ook die dode kakkerlak in onze kamer.. Gelukkig geen levende meer gezien daar)
Wel beetje door de stad gelopen, elke avond om 7 uur geluisterd naar het ghalama-ghalama uit de luidsprekers van de moskee en een koninklijk museum bezocht (we denken dat elke provincie zijn eigen koning/sultan heeft, dus stel je er niet te veel bij voor...).
Inmiddels was het 12 oktober, dus dat betekende dat er iemand 30 en een beetje is geworden! Iedereen nog super bedankt voor alle smsjes, mails en berichten! Ilse voelde zich er toch net wat méér jarig door! Het kwam in de planning zo uit dat het een reisdag zou zijn, dus het was wel heel bijzonder om juist op zo'n dag jarig te zijn.
's Morgens om 3u (!) wakker en om kwart over 4 stonden we op het treinstation om met de Jungle Train naar Jerantut te gaan. Een erg gave route door de jungle (duh), met overal groen om je heen en af en toe van die kleine verdwaalde dorpjes/hutjes in de middle of nowhere. 7 uur treinen en vervolgens met de taxi naar het haventje waar de boot naar Taman Negara vertrok. Uiterst relaxte tocht, 3 uur in een (erg laag) bootje over de rivier, langs het national park af. Kortom al met al een erg lange, leuke en bijzondere verjaardag!
Taman Negara is blijkbaar het oudste regenwoud ter wereld met 130 miljoen jaar oud. Maar ja, jullie kennen ons, dus met ruim 35 graden in de jungle gaan klossen, is het niet echt.. 130 miljoen jaar of niet... We hebben dus maar een kort wandelingetje gemaakt naar de Canopy Walkway, allemaal wiebelende loopbruggen tussen de boomtoppen, erg leuk! De tweede dag hebben we ons maar met een bootje naar de watervallen van Latah Berkoh laten brengen, lekker makkelijk! :D Alleen al die muggen hier hè, daar wordt je niet bepaald vrolijk van...! Ilse is zoals gewoonlijk meer de pineut dan Marc, en bij de laatste telling stond de teller op ongeveer 70 bulten, incl bedbugs en bloedzuiger. Ze is ook gewoon té lekker, zelfs op d'r 31e!! :D
Het eten beviel ook erg goed, de rijst en noodles komen de neus nog niet uit! Maar goed ook, want alles wat onder het kopje Western food op het menu staat is meteen 3x zo duur en dan is de keus voor ons knieperds snel gemaakt! Ilse heeft veel genoten van de Milo's: koude chocomel. Nou ja, eigenlijk gewoon warme chocomel van Nesquick (idd van dat konijn met zijn flaporen) en dan gewoon een bult ijs in dat glas erbij mikken zodat het onderin warm is en bovenin koud.
Enige 'probleempje' met eten was een paar keer vergeten "not spicy" te bestellen, waardoor Marc's halve gezicht weer begon te zweten en de dag erop wisten onze poepgaten het ook...
En nu we toch bij dat thema zijn: een potje poepen is lekker, maar op zo'n verdomde hurk-wc gaat de lol er snel af zeg!! Wie heeft zoiets bedacht?? Na een minuut pijn in knieën en bovenbenen en dan nog met 1 hand vasthouden aan de wastafel omdat je anders helemaal met je gat in dat gat dondert, en met je andere hand onder een onmogelijke hoek je kont nog afvegen ook! :-/ We zullen er maar aan moeten wennen vrezen we...
Na weer een treinreis (deze keer iets minder leuk met kleine kakkerlakken en een kapotte deur, dus dan helpt die airco niet veel) waren we dan in Signapore! Tja, dan is het toch wel effe omschakelen! Keiveel hoogbouw (lijkt me als stadsplanner wel een logische keuze met 4,5 miljoen mensen op een gebied wat de helft is van provincie Utrecht), superveel malls (met winkels by far buiten budget), geen getoeter, geen levende rat op straat te bekenen zoals in Kuala Lumpur, alles supernetjes (Marc durfde haast niet te tuffen op straat, bang voor een boete) en de één nog chiquer aangekleed dan de ander (met geen zweetdruppeltje te bekennen)! Wel natuurlijk 1 nadeel: de prijzen hè! Zijn we in Maleisië voor het eerst dit jaar onder ons dagbudget (BigMac Menu valt hier onder de Euroknaller, kun je nagaan!) gebleven; dat kun je in Singapore dus wel vergeten! Daarom ons maar koest (Marc is ook wat verkouden) gehouden met beetje sightseeing door de stad, vooral 's avonds ook erg mooi om te zien. Bijna alle gebouwen zijn verlicht (en het is netjes-netjes, dus er is ook geen enkel lampje te bekennen dat toevallig kapot is...), wat mooie plaatjes oplevert. Natuurlijk hebben we de standaard-toeristen plaatsjes gecheckt: Fountain of Wealth (3 rondjes eromheen lopen met je hand in het water en je mag een wens doen... dadelijk Rabobank maar even checken), Raffles-hotel (veel te chic voor ons) en de Esplenade, het theater wat lijkt op een kruising tussen een durian (stinkfruit dat zelfs niet mee de metro in mag...) en uitvergrote bijenogen (waarschijnlijk is de foto duidelijker). En we zouden het bijna vergeten: we mochten hier onze schoenen weer aanhouden in het hostel! De moslims in Maleisië waren daar niet zo van... Je zou toch haast denken dat ze voor onze onmeunige zweetpoten een uitzondering zouden maken, maar helaas... (Rob en Marcel: jullie zijn gewaarschuwd! :D)
Zoals jullie kunnen lezen gaat het nog allemaal goed! We hebben wel met JDD in Zuid-Afrika een reisopkikker gehad, waardoor we ons nu realiseren dat we nog maar 9 weken hebben!! Zoals we vorige keer al schreven, voelt het dan ook nu meer dat we 'op vakantie' dan 'op reis' zijn. En het klinkt heel arrogant (leedvermaak hè), maar een hoop dingen hebben we inmiddels ook wel gezien, dus het is makkelijker voor ons om gewoon te accepteren dat we niet alles doen en zo kunnen we ook goed genieten van een dagje in het hostel relaxen en hoeven we ons niet schuldig te voelen als we een keer tot 12u in ons nest liggen. Dat reist wel relaxed!! Morgen vertrekken we naar Vietnam, Rob en Marcel zitten 'as-we-typ' in het vliegtuig, die ontmoeten we morgenavond in Hanoi, dus dat wordt lache!!!
Iedereen weer veel plezier in Nederland, geniet van het herfstweer (en -vakantie toch??) en wij beginnen langzaamaan af te tellen naar die frikadel speciaal!!
Vietnamese Loempi'omo's here we come!!
Ilse-met-ruim-2x-zo-veel-bulten-als-dat-ze-jaren-oud-is en Snotneus-Marc
-
17 Oktober 2009 - 15:06
RV:
En waar zijn de foto's??? :-) -
17 Oktober 2009 - 16:40
Jolanda:
Hey daar!!
Welcom to het moslim world!!!
Geweldig hè die todjes en regenpakken in de zee!!
Ze zien er geweldig uit die vrouwen onder de zon en ons laten denken dat ze genieten.Maar ondertussen flinke zweetreet en snor want die hebben ze haha. De wc is daar is een ramp maar dat had je moeten weten.......!!(ik emmer haha)Genoeg over de moslim anders denken ze nog dat ik d......!
Maak er met Rob en Marcel en geweldige tijd van en geniet van jullie vakantie hum!!
Dikke kus Celal, Jolanda en Emmi -
18 Oktober 2009 - 07:35
De P:
Hee die P en Benjameeen!
Ohhhhh waarschijnlijk zijn jullie rond deze tijd onze gays aan het omhelzen. Oeeeee wat leuk (tikkie jaloers ben ik wel... :-) )! Genietze daar met zn 4-en!
Liefs uit een zonnig Ehoven de gekste!
PS in het kader van het kniepen.. hebben jullie meer dan een ton knieper spaargeld bij DSB staan? Zo ja, dan zouk effe contact opnemen met de penning der penningen: de penning. Tot uw dienst. -
18 Oktober 2009 - 09:21
Antoon En Ine:
Hallo Marc,Ilse,Rob en Marcel,
Een hele fijne tijd met z'n viertjes.Veel genieten.
We lezen het wel.
Knuffel van ons -
18 Oktober 2009 - 17:48
Karen:
70 bulten?!!? Jemig Ilse, dat is echt veel! Bedbugs, bloedzuiders, heerlijk!
Inderdaad hier lekker herfstvakantie! En vandaag weer ouderwets op de schaats gestaan (ja op de ijsbaan maar toch.)
Have fun in Vietnam!
Dikke zoen Karen. -
19 Oktober 2009 - 07:05
Stijn:
he wereld(ham)burgers,
nog maar 9 weken vakantie, balen zeg :-)
gelukkig zijn de gays bij jullie in de buurt om de moeilijke tijd door te komen. ze hadden er erg veel zin in. geniet van de leuke tijd met z'n vieren en het laatste stukje met z'n tweetjes en DAN KOM MAAR WEER RAP NAAR HUIS, want dan kan het echt vakantievieren geen beginnen: kerst, supporteren bij de koude Egmond aan zee marathon, wintersport met de Ja en aanhang oja en niet te vergeten: nieuwjaar in Nederland.
we kijken uit naar jullie thuiskomst.
gr mirjam en Stijn -
19 Oktober 2009 - 12:35
Rieke:
Hee allebei!
Goed te horen dat jullie er nog steeds zin in hebben ;)
Ik heb tijdens het lezen van jullie verslag een paar keer erg moeten lachen; naar Hein toe heb ik dit "van Lieroppen-humor" genoemd.. Niks nieuws natuurlijk ;) Oftewel: ik blijf het geweldig vinden om jullie belevenissen te lezen!
Geniet van jullie weekjes vakantie nog haha en we lezen het wel weer! -
19 Oktober 2009 - 14:02
Rob En Marcel:
ze voelen nog heerlijk aan!!!
Vanaf de iPhone van marc lekker puh ;-)
We gaan er een biertje op/mee drinken! -
19 Oktober 2009 - 18:43
Jeanne En Jos:
Hoi Marc en Ilse,
Jullie genieten nog volop zoals ik in jullie verhalen kan lezen. Hier is alles oké . Wij zitten nu een paar dagen voor de herfstvakantie. Brabant en Limburg zijn dit jaar het laatst. Deze week nog even een project over pesten doen en dan kan de vakantie beginnen.
Geniet nog lekker van al het moois dat jullie te zien krijgen en dan tot jullie weer in het Eerselse zijn. Het zal wel wennen zijn, denk ik.
groeten van Jeanne en ook van Jos. -
20 Oktober 2009 - 15:50
Antoon En Ine:
Hallo jullie viertjes,
Gezellig zo met elkaar?Hebben jullie al leuke dingen gedaan?Hier is alles goed.Druk aan het werk.Geniet er nog van. -
26 Oktober 2009 - 11:11
Maxima:
Hoop dat jullie geen last hebt gekregen van aambeitjes door de brandende poepgaatjes! -
27 Oktober 2009 - 09:36
Prins Wim-Lex:
Maxima, schatje, poepje.. dit soort taal bezig je niet op dit soortement van websites!
Wat moet het volk, de burgers, wel niet van je denken?
De AIVD zal er schand van spreken.
Driewerf Hoezee voor de Koningin en de 2e topvrouw der Nederlanden: de Prees -
27 Oktober 2009 - 18:29
Ine En Antoon:
Hallo daar,
Hebben jullie het zo druk met z'n vieren?
Wij zijn zeer benieuwd hoe jullie het hebben.
Groetjes -
28 Oktober 2009 - 16:23
Marieke:
Nog maar een berichtje van de fam vd Heuvel. Hoe is het daar? Mooi weer? Is het een mooi land, leuke mensen? Ben erg benieuwd naar jullie verhaal en de foto's. Met de auto en het huis gaat het goed. x -
01 November 2009 - 13:57
Theo De Koning:
Hey Marc en Ilse,
Goh, is de reis alweer bijna ten einde? Het lijkt nog zo kort geleden dat ik jullie een goeie reis hebt gewenst!
Irma en ik hebben genoten van jullie reisverhalen, wat een belevenissen! Geniet van de laatste weken en het lijkt me leuk om je weer eens te zien. Groetjes van een hollandse verpakkingsboer.
Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
