Poehee!!

Want dit woord hebben we in Argentinië nogal wat gebruikt:
Poehee; wat een steak, wat een steak...
Poehee; wat een water uit die waterval,
Poehee; wat een lange reistijden met de bus,
Poehee; wat een dure bussen,
Poehee; wat een grote hoofdstad,
Poehee; wat een scheet (zonder nattigheid) :D,
Poehee; nog maar 2 dagen tot we de (skon)family weer zien,
Poehee; wat smaakte die eerste BigMac na Bolivia weer lekker,
Poehee; we zijn gewoon al 10 maanden onderweg,
Poehee; het is toch lekker 2 weken geen diarree meer gehad te hebben
Poehee; wat zijn we een keer snel met een nieuw bericht
en Poehee; we gaan nog niet naar huis!!! :-)

De oversteek naar Argentinië was goed gegaan, al was het wel een lange dag geworden. 's Morgens om 5u eruit en vervolgens met jeep en 2 bussen naar Villazon, het grensstadje met Argentinië. Daar moesten we te voet de internationale brug over en hoewel we eigenlijk bedacht hadden hier een nachtje te blijven, hadden we ook zo iets van, die volgende nachtbus kunnen we er ook wel meteen achteraan plakken, zodat we om 7 uur 's morgens in Salta waren. En wonderbaarlijk nog best goed geslapen ook, alleen jammer van die douanecontrole om 4 uur 's nachts waar we met z'n allen eruit moesten en tassen open... :-(

Na 3 weken niet zo´n heel spectaculair voedsel in Bolivia dachten we het er meteen maar eens goed van te nemen, dus wij naar de door het hostel en LP aanbevolen Parilla en ja hoor: POEHEE, wat een onmeunige lap vlees kregen we daar toch voor ons neus gezet zeg!! Echt niet normaal gewoon! En zo ontzettend sappig en vol smaak, daar heb je geen peperroomsausje meer voor nodig!! Door de gedachte alleen al zitten we hier het toetsenbord alweer onder te kwijlen...

Vanuit Salta hebben we 1 tour gedaan naar Cachi, maar dat was op zich niet heel spectaculair. Het was een beetje ouwelullentour met alleen maar Argentijnen in het busje en we merken dat we toch wel een beetje een verzadigingspunt voor wat betreft de Andes bereikt hebben. Allemaal prachtige uitzichten, maar als je het voor de 10e keer ziet begint het allemaal wel beetje op elkaar te lijken... In Salta ook beetje site-seeing uiteraard met een bezoekje aan een uitkijkpunt waar we met de kabelbaan heen konden, na onze 2 eerdere mislukte pogingen leuk dat ze deze keer niet met onderhoud bezig waren... En verder ook het lokale MAAM (geen NoMa'am van Married with Children) museum (jaja... :D) waar ze een oude mummy (meisje van 7) hadden staan, vroeguh geofferd door de Inca´s samen met 2 andere kinderen om de Goden gunstig te stemmen....?!?!? Het blijkt een eer te zijn om geofferd te worden en het gaat wel humaan, want ze worden eerst dronken gevoerd zodat ze buiten westen zijn (comazuipen is niks nieuws..) vermoord en in een soort grot begraven. Omdat deze begraafplaats op zeer grote hoogte is (dachten 6000 meter, dan zijn ze dichter bij de goden) zijn de kinderen al 500 jaar bevroren en in perfecte staat uit hun offergrot gehaald. Het meisje wat wij gezien hebben (ze worden om de 5 maanden gewisseld, de andere twee zaten in de diepvries) was alleen gedeeltelijk verbrand omdat de bliksem in de buurt had ingeslagen..

Vervolgens 11u met de bus naar Cordoba gegaan, een leuke stad, maar hier hebben we best ons gemak gehouden... Op tijd beetje relaxen en een filmpje pakken is ook belangrijk! Wat ons wel opvalt is dat er een hoop Westerse shopping malls zijn en dat Argentijnen van shoppen houden! En van eten trouwens ook, want POEHEE, we hebben ook een hoop forse mensen gezien, maar ja, als je bedenkt dat mensen hier rond een uur of half 10 pas aan tafel gaan en dan die lappen vlees nog naar binnen gaan schuiven en flessen wijn achterover zitten te tikken... :-(

Op onze weg naar Puerto Iguazu hebben we een stop gemaakt in San Ignacio om de ruïnes van de Jesuïten-missies te bezoeken. Dit waren vroeger een soort dorpen, opgezet door de Spanjaarden (onder het mom van het geloof of course) waar de lokale Garifuna terecht kon. Op deze manier mixten ze de normen en waarden van de Garifuna met het katholieke geloof, dus eigenlijk best een menselijk manier al met al want ze beschouwden de Garifuna niet als slaven in tegenstelling tot veel van hun landgenoten. 's Avonds hebben we daar een gave show gezien waar ze het verhaal van de missies projecteerden met behulp van waterdamp. Heel gaaf om te zien, alleen jammer dat alle tekst in het Spaans was en hoewel we nu al bijna 6 maanden Spaans aan het lullen zijn, was dat toch niet bepaald makkelijk om te volgen (het Argetijnse dialect maakt het er ook niet makkelijker op).

En toen kwam voor ons het hoogtepunt van Argentinië en waarschijnlijk ook één van de toppers van onze reis: de Iguazu Falls. Je hebt watervallen en je hebt watervallen, én je hebt de Iguazu Falls waar we eigenlijk een extra categorie voor nodig hebben! Ze liggen op de grens van Brazilië en Argentinië (helemaal in het meest noordoostelijkste puntje voor onze we-volgen-jullie-met-de-atlas-lezers) en we hebben eerst de Braziliaanse kant gezien. Marc had al het visioen van een ontvangstcomité van dansende Braziliaanse chicas in bikini´s, maar helaas.... het waren gewoon volledig aangeklede douanebeamtes.... :-) Maar goed, dat maakte de trip naar Brasil (lalalalalalaaaaaa, lala) zeker niet minder de moeite waard, want POEHEE wat was dat gaaf!!! Zo ongeloofelijk veel water dat met oorverdovend geluid naar beneden dendert, echt; de watervallen van Coo zijn bij deze officieel pisstraaltjes geworden! Ze hadden een platform gebouwd waardoor je midden tussen de watervallen staat en overal om je heen blijft het maar gewoon denderen. We hebben ook foto´s gezien dat heel de watervallen droog stonden, maar daar konden we ons maar moeilijk iets bij voorstellen.... De dag erna zijn we naar de Argentijnse kant gegaan waar je wat meer "boven over" loopt via een hele hoop wandelpaden. Uiteindelijk kom je bij de Devil´s Throat uit (Ilse bleef het maar Deep Throat noemen, Marc snap ook niet waarom.... Zou ze iets willen?), dan sta je boven de grootste waterval (ruim 70 meter, hoger dan de Niagara watervallen), maar door alle spray zie je gewoon nier eens waar het water echt neer komt. Het komt zelfs zo hoog dat je gewoon zeik-en-zeikes-nat wordt zodra je daar boven staat! Echt heel indrukwekkend om te zien allemaal en vervolgens nog 2 uur achter de computer gezeten om de foto´s uit te zoeken... (we waren wel blij dat de Pentax waterdicht is... We zagen heel wat mensen vreemde capriolen uithalen om de hunne te beschermen :D)

Na nog een kort bezoekje aan het Vaals van de regio (je zit namelijk ook nog eens aan de grens met Paraguay (er liggen gewoon 3 internationale vliegvelden in een straal van 20 kilometer... POEHEE, overdreven!)), hebben we nog eens 18 uur (POEHEE) in de bus gezeten naar Buenos Aires. Helaas is het hier op het moment best bewolkt, dus de sight seeing gisteren was niet heel spectaculair, al hebben ze wel een hele hoop mooie oude gebouwen staan en stonden we versteld van de 6 baans rotonde die midden in de stad ligt! We zitten naast een mooie Mall, incl Mac en Starbucks, dus ach, wat wil je nog meer! Vanavond is het trouwens Argentinië-Brazilië, dus misschien is het dan een keer rustig op straat!

Morgen gaan we onze tas weer inpakken, want dan vertrekken we naar Zuid Afrika!!! Jeuh!! POEHEE, wat gaat het fijn zijn om dadelijk niet meer overal Spaans te horen en natuurlijk om de familie weer te zien (en al die souvenirs mee terug te geven, want de tassen puilen uit...) en 2 weken lang geen bussen te hoeven nemen! :D

Met een laatste ADIOS zeggen we vaarwel en tot in Zuid Afrika!!!
Steek-die-steak-in-je-mond-Marc en Oooooh-wat-lekker-sappig-Ilse