Kuche kuche! En spuitende lava..

Nee hoor, no worries, Gautemala is (nog?) niet zo in de greep van de varkensgriep als Mexico! Het is geen voorpagina nieuws en valt zelfs nog onder internationaal nieuws halverwege de krant. Het gaat hier meer over de nieuwe wet dat mensen niet meer met zijn 2en op de motor mogen zitten, dit als maatregel tegen de vele moorden die vanaf een motor gepleegd worden (zodat ze snel door het drukke verkeer weg kunnen komen). Het stuit op veel verzet omdat hele gezinnen afhankelijk zijn van de motor en er zonder moeite met z'n allen opkruipen (gek genoeg dragen de volwassenen vaak wel een helm, maar worden de kinderen er zonder op gezet)!! Om terug te komen op de varkensgriep: wij leven nog en kunnen gewoon zonder mondkapjes over straat, Mexico-stad is nog erg ver weg voor ons! Wel hebben we bedacht wat vaker de desinfectant te gaan gebruiken... :D

Na ons laatste bericht (zonder dat we het echt doorhadden alweer 3 weken geleden, shame on us!!!) hebben we een dag later de taxi (deze keer niet te voet inderdaad) naar het busstation gepakt om naar Palenque te gaan. Ook hier staat een joekel van een ruïne, maar deze keer midden in de jungle wat een mooiere achtergrond is dan de droge vlakte van bijvoorbeeld Chichen Itza. Dezelfde dag (we hadden een tour geboekt, lekker makkelijk rondgereden worden door een sjoof die als een dolle ging. Degene die voorin zat deed nog even snel een schietgebedje voordat we terugreden) ook nog 1 simpele maar hoge en een andere enorme waterval (Agua Azul) die uit verschillende lagen bestond, bezocht. Dit was meer een E3-strand voor de locals, met ontelbaar veel eettentjes, marktkramen (oh, die souvenirs toch.. leuk, leuk!) en een camping bovenaan de waterval (dus eigenlijk meer Ter Spegelt).

Vervolgens zijn we doorgereisd naar San Cristobal de las Casas, de hippie/alto's hoofdstad van Mexico leek het wel. Dreadlocks, ongewassen kleding en wietlucht was de plaatselijke trend!! Het lukte ons helaas niet om hieraan mee te doen (op de ongewassen kleding na)... Maar het het was Semana Santa (Pasen voor de 'no-hablo-Español-mensen', wat een hele happening is) in San Cristobal, dus dat betekent heel veel mensen op straat en een optocht die onderhand meer op een carnavalsoptocht lijkt dan de dood en wederopstanding van Jezus. Vooral bij de cathedraal was het erg druk, waar mensen zelfs in de (lange!!) rij stonden om een heel neppe Jezus-pop ('beeld' is echt een te groot woord, meer een aangeklede paspop) te kussen. Maar wel heel mooi, gezellig en, tussen de diarree-sessies door, erg leuk om te zien.
Vanuit San Cristobal de Sumidero-kloof bezocht, waar we met een speedboot doorheen zijn gegaan en onderweg apen en handtasjes-in-wording hebben gezien. Nou ja, handtasjes.. We hebben maar 1 krokodil gezien, waarvan we vermoeden dat hij fotodienst had die dag, want ondanks de 20 boten die in een kwartier voorbij kwamen, bleef hij gewoon op zijn steen liggen. ;-)

Als deel van de festiviteiten zijn we ook naar het stieren-'vechten' geweest, maar inmiddels zijn we erachter gekomen dat wij tot de groep tegenstanders horen. Na 3 stieren door de knieëen hebben zien te gaan, hadden wij het wel gezien. Señor 'kijk-mij-eens-stoer-huppelen-in-mijn-strakke-pakkie' Matador komt pas in beeld als een man op een (gelukkig goed bepantserd) paard een flinke speer in zijn nek geport heeft, waarmee hij spieren doorsnijdt zodat het beest zijn kop niet meer op kan tillen. Hij moet afgezwakt worden voordat de Matador zijn ding kan doen... Een stier op volledige krachten durft hij niet aan! 'Kunst' noemen ze dat hier... zoals al eerder gemeld is dat niet aan ons besteed, maar goed, ze zeggen dat je het een keer gezien moet hebben om een mening te hebben en die hebben we nu!

De volgende stop werd Guatemala, met een shuttle naar Quetzeltenango (gelukkig korten ze hier alles af, dus in de volksmond gewoon Xela). Ze mogen niet met busje en al de grens over, dus aan de Mexicaanse kant iedereen eruit met bagage. Vervolgens loop je het grenskantoor (gebouwtje met gehaakte gordijnen voor het raam) aan de ene kant binnen, 1 ambtenaar zet een paar stempels, 3 anderen zitten toe te kijken en je loopt aan de andere kant (met baggage, want die moet je zelf de grens over dragen) het kantoortje uit en zo sta je warempel in Gautemala (3 meter verder dan waar je uit de shuttle bent gestapt).
In de Lonely Planet lazen we dat Gautemala enorm goedkoop was, maar dat valt dus ff flink tegen!! Komt gedeeltelijk omdat we vanuit veiligheid liever met shuttles reizen dan de beroemde Chickenbuses (na 150.000 mijl dienst gedaan te hebben als Amerikaansa schoolbus worden ze gepimpt en knallen hier nog met een rotvaart over onverharde wegen). En vol is in Guatemala een rekbaar begrip... Naast Chickenbussen rijden er ook collectivo's rond (dezelfde shuttlebusjes waar wij ook in vervoerd worden), de toeristen gaan er met maximaal 12 in, de locals met minimaal 20!! Met nog mensen op het dak, aan het trapje aan de buitenkant en dubbelgebogen binnenin.. Een klein beetje luxe gunnen we onszelf wel en daarnaast voelen we ons ook veiliger om dingen met tours te doen. Chickenbussen worden regelmatig overvallen omdat iedereen in en uit kan stappen wanneer die wil (hoeft alleen een keer te zwaaien), dus ook de rotte appel met zijn geweer en snode plannen! Maar goed daarvoor betaal je dus ook meer. Daarnaast is het eten en slapen eerder duurder hier dan in Mexico, dus al met al is het aardig passen en meten (o nee, tellen) om engiszins binnen budget te blijven.

Maar al met al is Guatemala een zeer mooi land, met mooie natuur en erg aardige mensen. Vooraf hadden we een hoop nare verhalen gehoord/gelezen over de gevaren, maar tot nu toe (knock-knock, who's there?) hebben we nog niets meegemaakt en ons praktisch niet onveilig gevoeld. We zorgen wel dat we telkens op tijd terug zijn in het hostel, zodat we niet in het donker lang over straat hoeven en we verdelen waardevolle spullen over al onze tassen. We hebben ook weer een hoop dingen gezien, waaronder (ff in vogelvlucht want we zien dat we jullie weer van het werk afhouden), een glasblazerij, El Palmar Viejo (spookstad, de mensen zijn verplaatst naar een nieuw dorp omdat er een grote kans bestond dat het oude dorp verwoest zou worden door een vulkaan. Is nooit gebeurt, maar ja, hoe kun je dat ook weten...), veel kerkjes (waaronder een spuuglelijke gele), een begraafplaats (zeer kleurrijk en iedereen wordt boven de grond begraven. Werden wel gewaarschuwd niet te ver te lopen omdat zelfs op het kerkhof gewapende overvallen plaatsvinden. Wij meteen omdraaien!!), Lago Atitlan (helaas 3 dagen lang bewolkt, waardoor we een enorme vulkaan aan de overkant nog niet eens konden zien...), natuurpark met apen, paar lokale plaatsjes zonder al te veel toeristen, koffieplantage, macademianotenplantage (pap, onthou je die voor Scrabble), grotten van Lanquin (wéér een grot...., met joekels van spinnen wat eigenlijk geen spinnen waren, maar toch, vond Ilse niet echt leuk...) en bij Semuc Champey (aparte rivier die ondergronds loopt maar op de 'natural bridge' erboven allemaal kleine meertjes heeft die heel groen lijken) zijn we in 1,5 uur met onze schildpaddenconditie badend in het zweet naar een uitkijkpunt geklommen.
Ook hebben we in Chichicastenango (oftewel Chichi) de grootste markt van Guatemala bezocht. Overal een hoop souvenirs die verkocht werden, maar ook de levende kippen, kalkoenen en varkens (gaan in de tuktuk mee naar huis) zie je hier. Best indrukwekkend om te zien, maar niet echt aan Marc besteed. Ilse had liever gehad dat Soorske erbij was! :D

En we bewaren natuurlijk 'the best for last'!! We hebben namelijk op een actieve vulkaan gelopen!! Echt he-le-maal geweldig!!! Kwart over 5 de wekker, anderhalf uur in een gare bus over een nog gaardere (?) weg en met onze gaarderere koppen eerst 1,5 uur omhoog bikkelen (400m stijgen in kleine 3km, ze hadden een 'taxi naturale' = paard. We kunnen natuurlijk zeggen dat we het op eigen kracht wilden doen, maar om eerlijk te zijn krijg je Ilse niet op een paard en vond Marc het te duur) om op de Pacaya vulkaan te komen. Wat hebben we vaak met weemoed teruggedacht aan een wandelingetje op de Cartierheide! Bij het eerste uitzichtspunt was er eigenlijk nog niet eens veel te zien, maar kort daarna kreeg onze gids via de portofoon 'Erupcion!!' te horen, dus dat betekende rennen! Inderdaad, eropaf!!! De gids liet ons alleen, was voor haar ook de eerste keer dat ze een uitbarsting zag, en begon me toch te sprinten (na 2 jaar, 2 keer per dag, 7 dagen in de week de klim te doen, had ze een lichte voorsprong op onze conditie..). Uiteindelijk hebben we op zo'n kleine 10 meter (schatten we) van de lava stroom gestaan, het leek wel of de zweetdruppels verdampen, zo heet! Daarnaast een perfect uitzicht op de spugende lava, echt super! Toen we nog iets hoger geklommen waren, kregen we te horen dat we naar beneden moesten komen, want de rivier van lava begon zich te verplaatsen, wat niet heel goed was voor onze positie... Naar beneden ging ineens, ondanks de scherpe harde lava, erg snel met Ilse ongeveer in de spagaat en schaafwonden aan handen en benen... Dat Frodo en Sam het op blote voeten gedaan hebben; onbegrijpelijk!!

Inmiddels zijn we bijna 6 maanden weg en om heel eerlijk te zijn, beginnen we af en toe te merken dat het ook wel veel is om 24 uur per dag, 7 dagen per week bij elkaar te zitten. Wees niet bang, we komen niet naar huis :D (ondanks dat we onwetend onze laatste spareribs met twisters bij de Pijp hebben gegeten voordat we vertrokken) en we reizen samen verder, maar het reizen en leuke dingen zien en doen, begint hoe gek het ook klinkt een beetje normaal te worden. Van de ene kant lijkt het voor ons dan ook dat we al heel lang weg zijn, maar tegelijkertijd bedenken we dat we nog niet eens op de helft zijn... Best een apart gevoel. Ook merken we wat de Lonely-Planet-beaten-track is, want iedereen doet zo ongeveer hetzelfde rondje... Regelmatig zien we dezelfde toeristen die we ook al eerder in andere plaatsen zagen.
We hebben maar bedacht en besloten zoveel mogelijk te blijven zien en genieten van alles (met regelmatig een rustdag, we blijven per slot van rekening Marc en Ilse), ook al doen we hetzelfde als al die andere toeristen!

Na al dit typen hebben we enorme honger, dus het is maar goed dat we al bij de Mac (ja, wéér :D) zitten. Trouwens de meest idiote Mac die we ooit hebben gezien (en dat zijn er toch al heel wat), compleet met tuin, veranda, internetcomputers (gratis!!) en zelfs een fontein!!

Kortom: Buenprovecho voor ons! En un bueno Dia de Reina voor jullie!!
Twee gezonde vèrrekes (wel aan de vitaminepillen, want na mas o menos 4 diarree-sessies zijn we wat voorzichtiger geworden met fruit van de straat)

PS: met dank aan onze 2 gulle gevers, hierbij weer een lading foto's!