Zo'n olifant is best hoog...

Sawasdee!!

Want inmiddels zitten we in de buurt van Kho San Road, dé backpackerstraat van Thailand en gezien het aantal toeristen misschien ook wel van heel zuid-oost Azië! Maar dat betekende na een ruime 6 weken (!) zonder gedaan te hebben, dat inmiddels de eerste BigMac weer achter de kiezen zit! :D En het bericht van de P stemt ons natuurlijk ook al positief, al had Marc de dag na de Mac wel flinke diarree, dus misschien moet die Mac in Hapert er toch maar niet komen... Of je bekijkt het anders: je moet gewoon constanter bij de Mac zitten, dan blijft je maag het gewend... :D (jaaaaa, die manier bevalt McMarc wel beter...)

Maar goed, voordat we hier aankwamen, hebben we zonder onze reisgenoten ook weer het een en ander gezien uiteraard! Na ons laatste bericht zijn we met een erg smalle slaapbus (stel je even 3 bedjes en 2 wandelgangetjes voor..) vertrokken naar Dalat, het zogenaamde "Parijs van Vietnam", maar daar was eigenlijk weinig van te merken, afgezien van een zendmast in de vorm van de Eifeltoren. Hier een toertje door de omgeving gemaakt, met bezoek aan een rijstwijnmakerij (letterlijk in een zwijnenstal.. De twee varkens lagen er erg uitgeteld bij, waar zou dit toch door komen?), bloemkweker (alsof we die in NL niet hebben...), zijdefabriek (dat was dan weer wel interessant om te zien dat zijde de draad is waarvan de zijderups zijn cocon maakt en dat die rupsen erg veel op onze drieling lijken...), een waterval(letje vergeleken met Iguazu), het Crazy House (soort van hotel in Land-van-Laaf-stijl, erg weird) en de Valley of Love (toppunt van fout-fouter-foutst). Maar het was heerlijk koel in Dalat, dus de 2e dag hebben we een rondje gelopen en zijn we met de kabelbaan naar een tempel bij een meer geweest. Lekker relekst allemaal, want we hadden bedacht ons de laatste periode niet heel druk meer te maken! :D

Vervolgens weer terug naar HCMC en de dag erna gelijk door naar Phom Penh, de hoofdstad van Cambodja. De grensovergang was de mooiste die we tot nu toe gezien hebben met het douanegebouw in de vorm van een tempel. Cambodja deed ons beetje aan Nederland denken, erg vlak allemaal, groen gras (de rijst staat wel wat hoger dan het Nederlandse gras) en de waterbuffels lijken met een beetje verbeelding net op koeien zonder vlekken. Alleen de koeien zie je bij ons niet echt los door de stad lopen en de palmbomen en bananenplanten zijn ook niet te vergelijken met onze Den of Eik... ;-)
PP is niet bepaald een metropool (zeker niet nu we hier in Bangkok zitten); eigenlijk meer een groot uitgevallen dorp zonder stadsbussen maar daarvoor in de plaats uiteraard een enorme hoeveelheid tuktuks. Cambodja was weer mega-warm, dus dan is zo'n open tuktuk met een dakje voor de schaduw en een lekker windje (zolang hij rijdt en nee... niet die van Marc) wel erg lekker! Bij verschillende tempels in Cambodja kun je een mus (ja, die van het dak valt door de warmte) kopen en vrijlaten voor geluk. Denk je een goede daad te doen door zo'n mus vrij te kopen, blijken ze getraind te zijn om terug te komen zodra jij je kont hebt gekeerd... :-S
De Khmer Rouge en het regime van Pol Pot hebben nog duidelijk hun sporen nagelaten, het is tenslotte ook pas een goeie 31 jaar geleden (en dat is helemaal niet oud!!). Na een bezoek aan het Tuol Sleng museum (tegenhangers werden hier gemarteld) en de massagraven was het ons duidelijk hoe achterlijk de hele gedachtengang van die kerel was!
Nadat we het koninklijk paleis en de Silver Paghodee (we hebben inmiddels door waar d'Efteling zijn inspiratie vandaan haalt) hadden gezien zijn we doorgereisd naar Battambang waar we een ritje op de bamboetrein hebben gemaakt. Eigenlijk niet meer dan een plaat van bamboe op 2 assen en een grasmaaiermotortje en omdat ze maar 1 spoor hebben wordt de 'trein' gedemonteerd zodra er een tegenligger aankomt. Hier nog even gesocialized met een Amerikaan en we staan er elke keer weer versteld van hoe die zomaar uit het niets kunnen beginnen te praten over van alles en nog wat. De kunst van small-talk! :D Daarna nog ff een tempeltje bezocht (350 treden... pffff) en op de terugweg voor het eerst joekelige vleermuizen gezien die buiten aan een boom hingen te slapen. Erg apart gezicht!

Vervolgens zijn we naar Pursat geweest en hebben we het drijvende dorp van Kampong Luong bezocht. In eerste instantie dachten we een beetje aan de Uros-rietdorpen op Lake Titicaca in Peru, maar dit was gelukkig een heel stuk minder toeristisch. Met een bootje door het dorp, inclusief kerk, ijsfabriek en zelfs drijvende tankstations. Echt geweldig om te zien allemaal en ook de mensen waren super enthousiast met zwaaien, lachen en 'hello' roepen; toch een teken dat dit nog geen tourbusstop is geworden.
Met weer een tussenstop in PP zijn we naar de oostelijke provincies gegaan. Eerst naar Ban Lung, ruim 12 uur met de bus en onderweg nog 2 uur moeten wachten omdat een weg was ondergelopen (nou ja "weg", eigenlijk niets meer dan een zandpad) waar ook een tankwagen half was weggezakt (die er, hoorden we later, drie dagen daarvoor ook al stond/lag) en waar we pas doorkonden toen verschillende kiepwagens zand hadden gestort. En dat is dan dé doorgaande weg...
En het meest irritante; dan staan ze bij het uitstappen nog met 10 man aan je te trekken om je naar hun hotel te brengen terwijl je bijna omvalt van de honger.... 1, 2, 3, 4, verder tellen wordt al lastiger.... dat kunnen we op zo'n moment niet echt hebben!! Veel touts herkenden ons een dag later nog, niet echt een goed teken (hoewel ze wel The Finger bespaard zijn gebleven). Ban Lung staat eigenlijk bekend als trekkersgebied, maar daar zijn wij niet zo van, dus bij ons is het beperkt gebleven tot een ritje achterop een 'moto' en een bescheiden rondje rond een erg mooi kratermeer (maar dan nog bleven de zweetdruppels niet bepaald 'beperkt'... :-S)

De dag erop gingen we weer om 7u (die bustijden moeten ze nog aanpassen.... gaaaaaap) met de bus (die iets te hard door een greppel ging waardoor de linkerachteras naar de gort was, ze hebben hem ter plekke proberen te maken wat niet bepaald lukte) naar Kratie waar we de uiterst zeldzame (hebben we ons laten vertellen) Irawaddy-dolfijnen hebben gespot. Best lache om te zien, al blijft het moeilijk om ze op de foto te krijgen... :-S
Eigenlijk wilden we hierna meteen door naar Sen Monorom, maar helaas de pinautomaat in Kratie accepteerde alleen maar Visa en geen MasterCards (wat een problemen he), dus moesten we eerst naar een ander plaatsje (Kampong Cham mocht iemand het willen weten) waar we een rubberplantage bezocht hebben. Echt grappig om te zien hoe het sap uit een boom eigenlijk heel makkelijk tot brokken rubber gemaakt kan worden. Wist-je-datje: het onbewerkte sap stinkt naar zure melk!
In Kampong Cham hadden we weer een ontzettend goedkoop guesthouse en in de meeste landen krijg je toch dat waarvoor je betaalt.. Oftewel; dit was niet veel (lees; Bagger) en we hebben afgesproken dat we vanaf nu liever wat meer betalen en onszelf niet meer gaan lopen kwellen om een paar euro uit te sparen. Dit was het eerste van velen 'laatsten', waaronder: het laatste baggerhotel, we hebben ondertussen onze laatste grensovergang via land gemaakt, onze laatste lange busreis (hierover later meer), onze laatste DVD met foto's gebrand, onze laatste nieuwe valuta, onze laatste maand, onze laatste souvenirs? (nee... ijdele hoop!) en misschien het laatste bericht op de site?? :D

We hielden redelijk het tempo erin, dus de dag erna zaten we alweer om half 9 in de bus, nou ja... met zijn 16en in een minivan en een kotsende local voor je... Blijft leuk dat reizen! ;-) In Sen Monorom hebben we een 2-daagse olifantentocht geboekt... wat we misschien beter niet hadden kunnen doen. Stel je voor dat je met zijn 2en in een bakje van ongeveer 80x60 zit op een olifant die nog langzamer loopt dan jij, maar wel bij elke stap je ruggegraat tegen de achterkant van het bakje aan zit te schuren en aan de voorkant zorgt voor blauwe schenen... Dus eigenlijk gaven onze ruggegraten het na een half uur al op en onze konten volgden een uur later... Ook konden we er niet echt goed tegen als we zagen hoe de olifant aan alle kanten (hard) werd geslagen door onze Mahout om hem maar door te laten lopen terwijl hij alleen maar een appeltje (nou ja... halve boom) voor de dorst naar binnen wilde werken.
En toen kwam het hoogtepunt (letterlijk) en meteen dieptepunt (figuurlijk); nadat we een rivier over waren gestoken en we met zijn 2en in dat bakje zaten (inmiddels liepen we al om-en-om), kon mister Dombo een helinkje niet op klauteren... Hij zakt door zijn achterpoten, begint te trompetteren, onze Mahout vliegt van zijn kop af, dus dat was voor Marc het teken dat er iets niet goed zat en dat hij er uit moest (vechten of vluchten? Is tegen een olifant niet zo'n moeilijke keus) en aangezien hij met zijn benen over Ilse zat, moest hij er het eerst uit. Marc kon nog redelijk makkelijk uit het bakje rollen en ongeveer maar 1,5m vallen, maar Ilse (die Marc zag gaan en daardoor ook maar bedacht dat ze eruit moest. Is normaal niet zo van de inspanning) moest springen toen hij weer iets omhoog ging en dan is zo'n olifant best hoog!! En dan heeft Ilse ook nog eens de onbedwingbare neiging om, als ze ergens af springt altijd slecht neer te komen, dus die heeft nog 2 dagen met een dikke enkel rondgelopen. Maar goed, het was wel een bijzondere ervaring en we hebben voor hetzelfde geld een avondje in een hangmat in de jungle geslapen, dat was ook weer nieuw voor ons. En je ligt er al om 6 uur in, want dan is het donker, dus hebben onze boekenlijst ook nog wat uitgebreid!

Na weer een tussenstop in PP was het door naar het hoogtepunt van Cambodja: Siem Reap en de tempels van Angkhor Wat. Maar niet voordat we stopten in een dorp waar ze als delicatesse gebakken spin hebben... Echt te smerig voor woorden om die beesten samen met gebakken krekels, torren en sprinkhanen in bakken aangeboden te zien worden!
Siem Reap is een typsiche toeristenplaats (à-la Cuzco, Antigua etc.), met ontelbare hotels, eettentjes, een gezellige nachtmarkt (met souvenirs uiteraard) en eigenlijk leeft de hele stad van de tempels. Bij deze tempels liepen ook de olifanten rond met bakjes op hun rug en we hebben ontdekt waar het bij ons fout ging; hier hadden ze bakjes die aan de voorkant open waren zodat je benen konden bungelen en niet in je nek gevouwen moesten worden... We hebben het toch niet aangedurfd om er weer op te klauteren.
In totaal hebben we 3 dagen tempels gezien. De eerste dag met de fiets (BIG mistake!!) kleine 40km afgelegd (auw auw, die fietsbotjes), dus de volgende 2 dagen hebben we ons lekker met de tuktuk rond laten crossen om alle (nou ja, niet allemaal, wel veul) tempels te zien. Erg makkelijk dat ze tegenwoordig overal asfaltwegen hebben aangelegd, schijnbaar was het een 10-tal jaar geleden een stuk moeilijker om alle tempels te bezoeken. We zullen jullie niet vermoeien met alle namen en wat we gezien hebben, dat mogen jullie zelf een keer gaan bekijken! Maar zeker de moeite waard, vooral de zonsopgang (om 5 uur op pad... wederom gaaaaaaaaaaap) en sommige tempels die overgroeid zijn door enorme bomen, echt heel gaaf. Maar na 3 dagen waren wij echt wel uitgete(mpe)ld, dus de o-zo populaire zonsondergang hebben we laten schieten, ook toen we zagen hoe ontiegelijk veel tourbussen bij de heuvel stonden die op Angkhor Wat uitkijkt. Dat blijft wel jammer: de hoeveelheid toeristen is echt ongelofelijk en respect voor Ilse dat ze nog foto's heeft kunnen maken waar niemand opstaat!
In de plaats van de zonsondergang hebben we onze voeten maar eens goed laten masseren door een paar Cambodjaanse vrouwtjes en gigantisch veel Cambodjaanse vissen! Je zit met je voeten in een bak met water en honderden hongerige visjes bijten en zuigen de dode huid en bacterien van je voeten... Het kietelde onmeunig dus wij geven de voorkeur aan een paar handen!

Na Siem Reap zijn we met een enorme ongeorganiserde k**bus naar Bangkok gereisd, waar we 6 uur later dan gepland aankwamen, maar goed..... 's Avonds was daar die langverwachte BigMac, dus dat maakte weer heel veel goed. :D
Eerlijk gezegd zijn we er qua reizen wel een beetje klaar mee. De drang om nog veel te zien en te doen is behoorlijk weg, dus eigenlijk is het maar goed dat we in de relatief Westerse en toeristische omgeving van Kho San Road in Bangkok zitten. We zullen nog een beetje gaan sight-see-en en wellicht een paar dagtrips hier in de buurt maken (en ons regelmatig laten masseren... heerlijk! :D), maar het liefst laten we onze rugzak nu gewoon in het hotel liggen. En de trolley ook trouwens, want die valt onderhand al van ellende uit elkaar (die 14 euro waren echt veel te veel betaald R&M ;-) of het ligt aan die gigantische bult souvenirs). We hopen dat die de reis naar Wenen en Düsseldorf nog mag overleven!

Kortom we kijken weer enorm uit naar huis en om jullie allemaal weer te zien! Die 2 weken houden we het hier nog wel vol, het is erg fijn om een drang-naar-dingen-bekijken-loos-gevoel te hebben!! Op ons gemakje op een terrasje met een pilsje erbij... Het leven is niet slecht! :D
En dan mag er wat ons betreft in Wenen nog een meter sneeuw liggen, zodat we lekker in een spijkerbroek en een dikke jas over straat kunnen!! Beetje acclimatiseren zal wel nodig zijn... niet alleen voor het weer, ook voor het geld. Want sliepen we in Cambodja vaak voor 10 dollar per nacht, in Wenen hebben we een kamer voor 70 euro!! :-(

Iedereen heel veel plezier met pepernoten/taaitaai/mandarijnen eten en denk vooral aan Ilse als je een lekkere chocoladeletter in je mond stopt!!

Groeten uit Bangkok en tot over een paar weekjes!
BigMac-en-dan-diarree-Marc en Ik-word-geen-olifanten-temmer-Ilse